Duch Święty przynosi życie

Duch Święty przez całą Biblię daje nam rozpoznać swoje działanie na wiele sposobów a jednym z jego symboli jest biała gołębica. Widzimy ją w nowym testamencie jak zstępuje na Jezusa po chrzcie w Jordanie:

„I stało się w owe dni, że przyszedł Jezus z Nazaretu Galilejskiego i został ochrzczony przez Jana w Jordanie. I zaraz, kiedy wychodził z wody, ujrzał rozstępujące się niebiosa i Ducha nań zstępującego jako gołębica. I rozległ się głos z nieba: Tyś jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem.” – Mar 1,9-11

Dlaczego gołębica?

W narodach wschodnich gołąb zawsze kojarzony był z duchem i duszą:

• Mieszkańcy Syrii umieszczali nad grobowcami domki dla gołębi, albowiem gołąb był dla nich obrazem ulatującej duszy ludzkiej.
• W antycznej Grecji gołąb był między innymi symbolem dominacji ducha nad ciałem. W wielu cywilizacjach gołębie pełniły rolę przewodników dusz po śmierci.

W Biblii gołębica jest najczęściej wymienianym ptakiem spośród wszystkich gatunków. Uważano tego ptaka za wyróżniającego się:

• łagodnością,
• delikatnością (nie jest agresywny),
• niewinnością (biały i czysty),
• pokojem (gołąbek pokoju),
• życiem (utożsamiany z ulatującą do nieba duszą),
• dobrymi relacjami (towarzyski ptak),
• wiernością, jednością i miłością (okazywanie sobie czułości przez pocałunki).

Mówiono o nim, że jest „owcą pomiędzy ptakami”. W komentarzach do ksiąg biblijnych podkreślano metaliczny blask jego upierzenia, szybkość lotu i okazywanie sobie czułości przez pocałunki. „Będę wzdychał jak gołębica” – czytamy u Izajasza, który w ten sposób ukazuje Izrael oczekujący ocalenia od Boga.

W jednej z wypowiedzi Orygenesa czytamy, że kto ma oczy gołębicy, czyli niewinne i czyste spojrzenie, ten widzi to, co prawe i zasługuje na miłosierdzie. Według słów św. Augustyna: „A zatem tak należało ukazać Ducha Świętego, zstępującego na Pana, aby każdy zrozumiał, iż jeśli ma Ducha Świętego, musi być prosty jak gołębica, musi z braćmi utrzymywać prawdziwy pokój, który oznaczają pocałunki gołębi.(…) A teraz zapytuję: skoro gołębica jest prosta, niewinna, bez żółci, w pokoju udzielająca pocałunku, nie ostra w pazurkach, to czy członkami tej gołębicy (Kościoła) są chciwi, rabusie, podstępni, pijacy, występni?”.

Gołębia złożyli na ofiarę w Świątyni Jerozolimskiej rodzice Jezusa podczas Jego ofiarowania. „A jeśliby nie mógł ofiarować drobnego bydła, niech ofiaruje parę synogarlic, albo dwoje gołębi Panu” – poleca Księga Kapłańska.

Inne ciekawostki na temat gołębi:

• Gołębie potrafią wrócić do domu

To najbardziej niesamowity talent, który ludzkość zauważyła i wykorzystywała od wieków. Gołąb wypuszczony z dala od swojego domu, wraca do gniazda dzięki umiejętności określenia swojego położenia oraz wyznaczenia kierunku lotu. Gołębie mają wewnętrzny kompas i mapę. Ptaki, tak jak my, wykorzystują do nawigacji „mapę” i „kompas”.

• Gołąb słyszy infradźwięki

Gołębie odbierają infradźwięki. Są to fale dźwiękowe o niskiej częstotliwości – np. szum prądów morskich. Fale te są długie, a ich dźwięk niesie się bardzo daleko przenikając ziemię. Prawdopodobnie ptaki wracają do gołębnika dzięki temu, że słyszą jego dźwięk.

• Na całym świecie organizowane są olimpiady gołębi

Nasze miejskie gołębie zmysł orientacji mają nieco przytępiony – żyjąc w bliskiej odległości ludzi, gdzie jedzenia jest pod dostatkiem, nie mają potrzeby, by trenować. Ci najlepsi ptasi zawodnicy wywodzą się od gołębia skalnego. Na całym świecie organizowane są zawody, w których wygrywa gołąb, który z najszybszą dzienną prędkością pokona dystans dzielący go od domu. Podczas zawodów pokonują trasę o długości ok. 150 – 300 kilometrów. Krajem, w którym zawody gołębi są najbardziej rozpowszechnione jest Tajwan – tam to hobby zrzesza przeszło pół miliona entuzjastów. Wśród krajów europejskich, zdecydowanie króluje Belgia. Fanów gołębiego sportu znajdziemy w niemal każdym kraju na świecie, również w Polsce.

• Gołębie kiedyś dostarczały pocztę na duże odległości.

Między innymi w Masadzie – żydowskiej twierdzy możemy znaleźć miejsca przeznaczone dla tych ptaków, co dowodzi, że były w tamtym czasie dość powszechnie stosowane.

• Gołębie są wierne i dobierają się w pary na całe życie.

Wspólnie mogą przeżyć ze sobą nawet dwadzieścia lat. To dłużej niż niejedno małżeństwo! Ich pisklęta opuszczają gniazdo dopiero po osiągnięciu dojrzałości. Dzieje się tak dzięki temu, że oba dorosłe ptaki ściśle ze sobą współpracują przy karmieniu młodych.

• Gołębie produkują „ptasie mleczko”

Zarówno samica, jak i samiec karmią swoje ptasie dzieci. Do tego celu wytwarzają pokarm w połowie przełyku. Ich mleko zawiera antyciała i regulatory układu odporności, podobnie jak mleko ssaków. Dzięki dużej zawartości białka, małe gołębiątka potrafią podwoić swoją wagę w ciągu zaledwie jednego dnia.

Noe i nowy początek

Ale przede wszystkim w Starym Testamencie gołąb to ptak, który przynosi Noemu dobrą nowinę: wypuszczony z arki nie odlatuje bezpowrotnie, jak kruk, ale wraca z zieloną gałązką w dziobie, zwiastując koniec potopu, nowe życie i Boże Miłosierdzie.

„Po czterdziestu dniach otworzył Noe okno, które uczynił. I wypuścił kruka, który wylatywał i wracał, aż wyschły wody na ziemi. Potem wypuścił gołębicę, aby zobaczyć, czy opadły wody z powierzchni ziemi. Ale gołębica nie znalazła niczego, gdzie by mogła osiąść i wróciła do niego do arki, bo wody były na powierzchni całej ziemi. I wyciągnął rękę, pochwycił ją i wniósł ją do siebie do arki. Poczekawszy jeszcze następne siedem dni, znów wypuścił gołębicę z arki. Gołębica wróciła do niego pod wieczór, trzymając w dziobie zerwany świeży liść z drzewa oliwnego. I poznał Noe, że wody na ziemi opadły. I poczekał jeszcze następnych siedem dni, i wypuścił gołębicę, ale ona już nie wróciła do niego.” – 1 Moj 8,6-12

W momencie gdy ziemia jest duchowo zepsuta i pełna nieprawości (podobnie jak nasze życie potrzebuje zmiany) wtedy gołąb przynosi nadzieję na zmianę i zaczątek nowego życia.

• Duch Święty ostrzega wszystkich ludzi, (przekonuje o sądzie, grzechu i sprawiedliwości = pokuta i wiara). On zawsze przynosi rozwiązanie, pokazuje sposób w jaki można się uratować od zagłady. Dokładnie nakreśla plan „zbawienia” by uniknąć śmierci. Podobnie Jezus wypowiadał się o roli Ducha Świętego:

„Lecz ja wam mówię prawdę: Lepiej dla was, żebym ja odszedł. Bo jeśli nie odejdę, Pocieszyciel do was nie przyjdzie, jeśli zaś odejdę, poślę go do was. A On, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu i o sprawiedliwości, i o sądzie; O grzechu, gdyż nie uwierzyli we mnie; O sprawiedliwości, gdyż odchodzę do Ojca i już mnie nie ujrzycie; O sądzie zaś, gdyż książę tego świata został osądzony. Mam wam jeszcze wiele do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie; Lecz gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę, bo nie sam od siebie mówić będzie, lecz cokolwiek usłyszy, mówić będzie, i to, co ma przyjść, wam oznajmi. On mnie uwielbi, gdyż z mego weźmie i wam oznajmi.” – Jan 16,7-14

• Bóg musi osądzić grzech i zło, które się rozprzestrzenia w niekontrolowany sposób. Oczyszcza to, co niewłaściwe.

„Wtedy rozpuścił lud i poszedł do domu. I przystąpili do niego uczniowie jego, mówiąc: Wyłóż nam podobieństwo o kąkolu na roli. A On odpowiadając, rzekł: Ten, który sieje dobre nasienie, to Syn Człowieczy. Rola zaś, to świat, a dobre nasienie, to synowie Królestwa, kąkol zaś, to synowie Złego. A nieprzyjaciel, który go posiał, to diabeł, a żniwo, to koniec świata, żeńcy zaś, to aniołowie. Jak tedy zbiera się kąkol i pali w ogniu, tak będzie przy końcu świata. Syn Człowieczy pośle swoich aniołów i zbiorą z Królestwa jego wszystkie zgorszenia, i tych, którzy popełniają nieprawość, I wrzucą ich do pieca ognistego; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Wtedy sprawiedliwi zajaśnieją jak słońce w Królestwie Ojca swego. Kto ma uszy, niechaj słucha!” – Mat 13,36-43

• Oczyszcza ziemię czystą wodą (symbol chrztu).

Biblia mówi, że aby mieć życie wieczne potrzebujemy uwierzyć i ochrzcić się, podobnie jak Arka przeszła „chrzest” w wodach potopu a ci, którzy w niej byli uwierzyli i zaufali Bogu.

„I rzekł im: Idąc na cały świat, głoście ewangelię wszystkiemu stworzeniu. Kto uwierzy i ochrzczony zostanie, będzie zbawiony, ale kto nie uwierzy, będzie potępiony.” – Mar 16,15-16

• Bóg ratuje tych, którzy są posłuszni Jego głosowi i żyją blisko Niego sprawiedliwym życiem.

Tak jak za dni Noego tak dzisiaj mamy dostępny dla nas taki plan zbawienia w postaci Jezusa Chrystusa. Bóg posłał swojego syna, aby każdy, kto wierzy i wykonuje Jego słowa był zbawiony i uratowany. Jezus jest dla nas dzisiaj taką zbawienną arką. 

„Oto dzieje rodu Noego: Noe był mężem sprawiedliwym, nieskazitelnym wśród swojego pokolenia. Noe chodził z Bogiem. I zrodził Noe trzech synów: Sema, Chama i Jafeta. Ale ziemia była skażona w oczach Boga i pełna nieprawości. I spojrzał Bóg na ziemię, a oto była skażona, gdyż wszelkie ciało skaziło drogę swoją na ziemi. Rzekł tedy Bóg do Noego: Położę kres wszelkiemu ciału, bo przez nie ziemia pełna jest nieprawości; zniszczę je wraz z ziemią.” – 1 Moj 6,9-13

Noe wraz ze swoją arką mieścili w sumie osiem osób a liczba osiem w biblii oznacza właśnie nowy początek. Podobnie dzieje się dzisiaj, kiedy wierzymy w Jezusa i Jego słowa dajemy się również ochrzcić na znak rozpoczęcia nowego życia z Jezusem. Zanurzamy się całkowicie w wodzie na znak śmierci i wynurzamy się jako nowe osoby 

• On też przynosi nowe życie do Arki Przymierza Noego – kościoła Jezusa w postaci Ducha Świętego

Biblia również mówi o tym, że gdy rodzimy się na nowo Bóg zsyła na nas swego Ducha Świętego. Ducha, który przynosi do naszej cielesnej natury prawdziwe nowe duchowe życie. Gołębica w Biblii oznacza Ducha Świętego który zstąpił na Jezusa po wyjściu z chrztu w Jordanie. 

„A gdy wszystek lud przyjmował chrzest i gdy Jezus został ochrzczony i modlił się, otworzyło się niebo I zstąpił na niego Duch Święty w postaci cielesnej jak gołębica, i odezwał się głos z nieba: Tyś jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem.” – Łuk 3, 21-22

W dziejach apostolskich również na wierzących zstąpił Duch Święty:

„A gdy to usłyszeli, zostali ochrzczeni w imię Pana Jezusa. A gdy Paweł włożył na nich ręce, zstąpił na nich Duch Święty i mówili językami, i prorokowali.” – Dz.Ap 19,5-6

Do Noego również wraca gołębica z liściem z drzewa oliwnego, przynosząca „zaczątek” nowego życia. Tak właśnie stajemy się nowymi stworzeniami na nowej ziemi naszego życia, stare przeminęło a teraz wszystko staje się dla nas nowe 

„Gołębica wróciła do niego pod wieczór, trzymając w dziobie zerwany świeży liść z drzewa oliwnego. I poznał Noe, że wody na ziemi opadły.” – 1 Moj 8,11

W Chrystusie również stajemy się nowymi stworzeniami:

„Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe.” – 2 Kor 5,17

Podsumowanie

Jean-Paul Roux w książce „Jezus” pisze tak:

„Duch Święty nad Jordanem nie jest gołębicą, ma tylko postać gołębicy. Gołębica jest ptakiem uświęconym przez składanie jej na ofiarę; odnajdujemy ją również w Księdze Rodzaju, która mówi, że Duch Boży unosił się nad wodami; po potopie gołębica przynosi Noemu gałązkę oliwną jako znak, że niszczące wody opadają i wyłania się z nich nowy świat, oczyszczony przez nie i obmyty z win. Ziemia była zanurzona i wynurzyła się, podobnie jak człowiek w wodach rzeki, i pojawił się ten sam ptak”.

Bóg jednak uratował sprawiedliwego Noego wraz z jego rodziną. Arka, którą budował długi czas być może mogła zabrać inne osoby ale ludzie śmiali się z Noego i nie traktowali poważnie Bożego przesłania i Bożej sprawiedliwości. Mieli jednak czas na upamiętanie się i zmianę swojego życia. Jezus również zwiastował im dobrą nowinę, po swoim zmartwychwstaniu:

„Gdyż i Chrystus raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was przywieść do Boga; w ciele wprawdzie poniósł śmierć, lecz w duchu został przywrócony życiu. W nim też poszedł i zwiastował duchom będącym w więzieniu, Które niegdyś były nieposłuszne, gdy Bóg cierpliwie czekał za dni Noego, kiedy budowano arkę, w której tylko niewielu, to jest osiem dusz, ocalało przez wodę.” – 1 Pio 3,18