Jezus był i jest w 100% Bogiem i w 100% człowiekiem. W tym studium przyjrzymy się boskości i człowieczeństwu Jezusa, ponieważ oba są niezwykle ważne dla zrozumienia natury i celu Bożego objawienia i misji dla świata. Zacznijmy od dowodów na to, że w ogóle był na ziemi i że jest to postać historyczna.
Jezus jako człowiek i postać historyczna
Prawdziwe chrześcijaństwo, chrześcijaństwo pism Nowego Testamentu jest całkowicie zakorzenione w historii. Otto Betz napisał:
„Żaden poważny badacz nie ośmielił się wysunąć tezy o niehistoryczności Jezusa” – Otto Betz
Źródła świeckie
Wielu starożytnych, świeckich i niechrześcijańskich autorów wspomina o Jezusie i o ruchu, który On zapoczątkował. Ich zazwyczaj wrogie nastawienie do chrześcijaństwa tylko uwiarygodnia ich świadectwo, gdyż nie zyskują nic przez uznanie historyczności wydarzeń związanych z Jezusem i jego naśladowcami.
Pisząc o panowaniu Nerona, Korneliusz Tacyt (55-120r po Chr.) rzymski historyk wspomina o śmierci Chrystusa i o rzymskich chrześcijanach:
„Atoli ani pod wpływem zabiegów ludzkich, ani darowizn cesarza i ofiar błagalnych na rzecz bogów nie ustępowała hańbiąca pogłoska i nadal wierzono, że pożar był nakazany. Aby ją więc usunąć, podstawił Neron winowajców i dotknął najbardziej wyszukanymi kaźniami tych, których znienawidzono dla ich sromot, a których gmin chrześcijanami nazwał. Początek tej nazwie dał Chrystus, który za panowania Tyberiusza skazany został na śmierć przez prokuratora Poncjusza Piłata; a przytłumiony na razie zgubny zabobon znów wybuchł, nie tylko w Judei, gdzie się to zło wylęgło, lecz także w stolicy” – Roczniki XV,44
Na temat Chrystusa piszą również inni starożytni autorzy tacy jak: Lukia z Samosaty, Swetoniusz, Pliniusz Młodszy, Tallus, Flegon, Mara Bar-Serapion… Autorzy ci odnoszą się nawet do wspomnianej w Biblii ciemności, jaka zapadła podczas ukrzyżowania Chrystusa. Zjawisko to, było powszechnie znane i próbowano je opisywać w różny sposób potwierdzając tylko to co jest zapisane w Słowie Bożym.
Źródła Żydowskie
Tak samo źródła żydowskie wspominają o Jezusie i są równie nieprzychylne dla twórcy chrześcijaństwa, jego wyznawców i przekonań. Z tego względu zawarte w nich potwierdzenie wydarzeń dotyczących życia Jezusa jest cennym świadectwem ich historyczności. W Talmudzie babilońskim napisano:
„Naucza się: W wigilię Paschy powiesili Jeszu. Herold chodził przed nim przez czterdzieści dni mówiąc: 'Będzie on ukamienowany, gdyż uprawiał czary i zwodził i prowadził Izrael na manowce. A ktokolwiek wie coś na jego korzyść, niech przyjdzie i niech się za nim wstawi’. Nie znalazłszy jednak nic na jego korzyść, powiesili go w wigilię Paschy” – Sanhedrin 43a; por. t.Sanh. 10,11; y.Sanh. 7,12; Tg Ester 7,9
W innej wersji tego tekstu jest napisane „Jeszu Nazareńczyk”. Jeszu to Jezus a nazwanie go „Nazareńczykiem” tym mocniej wiąże tę postać z Jezusem Chrystusem. Słowo „powieszono” jest innym sposobem określenia ukrzyżowania (zobacz Łuk 23,39; Gal 3,13).
Tekst ten zatem potwierdza historyczność Jezusa i realność Jego śmierci. Potwierdza też, że w Jego skazanie zaangażowane były władze żydowskie, stara się jednak je usprawiedliwić. Pośrednio potwierdza nawet cuda Jezusa (Sanh.107b; t.Szabb. 11,15; b.Szabb. 104b; b.Sota 47a), usiłuje jednak wyjaśnić je jako dzieła czarownika; o relacjach takich wspominają zresztą autorzy ewangelii (Mar 3,22; Mat 9,34; 12,24).
Podobnie opisywani są jego uczniowie a także narodzenie z dziewicy. Bardzo ciekawy jest również fragment „testimonium” napisany przez Józefa Flawiusza:
„W tym czasie żył Jezus, człowiek mądry, jeżeli w ogóle można go nazwać człowiekiem. Czynił bowiem rzeczy niezwykłe i był nauczycielem ludzi, którzy z radością przyjmowali prawdę. Poszło za nim wielu Żydów, jako też pogan. On to był Chrystusem. A gdy w skutek doniesienia najznakomitszych u nas mężów Piłat zasądził go na śmierć krzyżową, jego dawni wyznawcy nie przestali go miłować. Albowiem trzeciego dnia ukazał się znów jako żywy, jak to o nim oraz wielu innych zdumiewających rzeczy przepowiadali boscy prorocy. I odtąd aż po dzień dzisiejszy istnieje społeczność chrześcijan, którzy od niego otrzymali tę nazwę” – Józef Flawiusz, DDI, XVII,s. 33
Źródła Chrześcijańskie
Samych kopii Nowego testamentu jest tak wiele, że nie sposób podważyć ich autentyczność. To jedne z najbardziej udokumentowanych źródeł jakie mamy. Nikt nie podważa ich autentyczności. Środowisko naukowe zgadza się też, że Justyn Męczennik, był jednym z największych ówczesnych apologetów chrześcijańskich (urodzony się ok 100 r. po Chr.). Opisywał on dzieje i życie chrześcijańskie. Pisał tak:
„Również kiedy Go ukrzyżowano i kiedy opuścili Go wszyscy znajomi, wyparłszy się Go; i później, gdy powstał z martwych i ukazał im się, i nauczał ich, aby czytali proroctwa, w których wszystkie te rzeczy przepowiedziano tak, jak się to wypełniło, i kiedy ujrzeli Go wstępującego do nieba, i uwierzyli, i otrzymali moc zesłaną im wówczas przez Niego, i poszli do kadego rodu ludzkiego, nauczali tych rzeczy i byli nazwani apostołami.” – Justyn Męczennik
Sama Biblia wspomina o Jezusie, że będąc w postaci Bożej stał się człowiekiem:
„Takiego bądźcie względem siebie usposobienia, jakie było w Chrystusie Jezusie, który chociaż był w postaci Bożej, nie upierał się zachłannie przy tym, aby być równym Bogu, lecz wyparł się samego siebie, przyjął postać sługi i stał się podobny ludziom; a okazawszy się z postawy człowiekiem, uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to do śmierci krzyżowej. Uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to do śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię, Aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie i na ziemi, i pod ziemią I aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Boga Ojca.” – Fil 2,5-11
Wersety 6-8 pokazują Wywyższonego Chrystusa, Który ma dwie natury – Boga (w.6) i sługi – człowieka (w.7). Jezus zatem jest w pełni Bogiem i człowiekiem. Jezus przyszedł, by połączyć to, co na ziemi z tym, co w niebie. On stał się drugim Adamem, który dał początek nowemu życiu, nowemu stworzeniu i nowej jakości.
„Albowiem jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni.” – 1 Kor 15,22
Jezus jako Bóg
Jest wiele dowodów potwierdzających boskość Jezusa. Prześledźmy tylko niektóre z nich!
Jezus podaje się wprost za Boga
Niektóre wersety mówiące o tym:
„Odpowiedzieli mu Żydzi, mówiąc: Nie kamienujemy cię za dobry uczynek, ale za bluźnierstwo i za to, że Ty, będąc człowiekiem, czynisz siebie Bogiem.„ – Jan 10,33
O pytaniu zadanym przez faryzeuszów [Łuk 22,70] A.T Robertson pisze: „Jezus podejmuje wyzwanie i przyznaje, iż uważa się za wszystkich trzech (Mesjasza, Syna Człowieczego i Syna Bożego). Słowo „wy powiadacie” [BW] (Humeislegate) to grecki idiom oznaczający „tak” (por.: „Ja jestem” w Mar 14,62 i: „Tyś powiedział” w Mat 26,64 [BW]) – Robertson, WPNT, s.277.
„Tedy rzekli wszyscy: Czyż więc Ty jesteś Synem Bożym? A On rzekł do nich: Wy powiadacie, że [tak] jestem. Oni zaś rzekli: Na cóż jeszcze potrzebujemy świadectwa? Sami przecież słyszeliśmy z jego ust.” – Łuk 22,70
„On zaś milczał i nic nie odpowiedział. Znowu zapytał go arcykapłan, i rzekł mu: Czy Ty jesteś Chrystus, Syn Błogosławionego? A Jezus rzekł: Jam jest; i ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego na prawicy mocy Bożej i przychodzącego z obłokami niebieskimi. Wtedy arcykapłan rozdarł szaty swoje i rzekł: Na co potrzeba nam jeszcze świadków? Wszak słyszeliście bluźnierstwo. Cóż się wam zdaje? A oni wszyscy rzekli, że zasługuje na śmierć.” – Mar 14,61-64
Arcykapłanowi nie było wolno rozdzielać swoich szat z błahych czy osobistych powodów (Kał 10,6; 21,10). W ten sposób jednak wg. tradycji musiał się zachować gdy w jego obecności było wypowiedziane jawne bluźnierstwo. Brakowało im świadka, by go oskarżyć ale Jezus sam siebie oskarżył tym stwierdzeniem, by mogli go skazać i by mogło się okazać, że był niewinny.
„Odpowiedzieli mu Żydzi: My mamy zakon, a według zakonu winien umrzeć, bo się czynił Synem Bożym.” – Jan 19,7
„Jam jest alfa i omega (początek i koniec), mówi Pan, Bóg, Ten, który jest i który był, i który ma przyjść, Wszechmogący.” – Obj 1,8
Jezus równy Bogu Ojcu
Jezus kilkukrotnie i w różnych okolicznościach mówił o tym, że jest równy Bogu Ojcu.
„Wtedy Żydzi obstąpili go i rzekli mu: Jak długo trzymać będziesz dusze nasze w napięciu? Jeżeli jesteś Chrystusem, powiedz nam wyraźnie. Odpowiedział im Jezus: Powiedziałem wam, a nie wierzycie; dzieła, które Ja wykonuję w imieniu Ojca mojego, świadczą o mnie; Lecz wy nie wierzycie, bo nie jesteście z owiec moich. Owce moje głosu mojego słuchają i Ja znam je, a one idą za mną. I Ja daję im żywot wieczny, i nie giną na wieki, i nikt nie wydrze ich z ręki mojej. Ojciec mój, który mi je dał, jest większy nad wszystkich i nikt nie może wydrzeć ich z ręki Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy. Żydzi znowu naznosili kamieni, aby go ukamienować. Odrzekł im Jezus: Ukazałem wam wiele dobrych uczynków z mocy Ojca mego; za który z tych uczynków kamienujecie mnie? Odpowiedzieli mu Żydzi, mówiąc: Nie kamienujemy cię za dobry uczynek, ale za bluźnierstwo i za to, że Ty, będąc człowiekiem, czynisz siebie Bogiem.” – Jan 10,24-33
Podczas tego zdarzenia Żydzi zrozumieli, że Jezus uważa się za Boga. Dlatego ich reakcja wskazuje na to, że doskonale zrozumieli jego słowa. Analiza tekstu greckiego pozwala dostrzec jeszcze głębsze znaczenie. A.T. Robertson wskazuje, że: „Jedno (hen). Rodzaj nijaki a nie męski (heis). Więc nie – jedna osoba (heis por.w Gal 3,28), ale jedna istota czy też natura” (Robertson, WPNT, s.186). Ojciec i syn są uczestnikami jedności Boskiej istoty, pozostając jednak dwiema odrębnymi osobami Bóstwa. Ci, którzy usłyszeli to stwierdzenie nie mieli wątpliwości, co do tego, iż Jezus podaje się za Boga.
„A Jezus odpowiedział im: Mój Ojciec aż dotąd działa i Ja działam. Dlatego też Żydzi tym usilniej starali się o to, aby go zabić, bo nie tylko łamał sabat, lecz także Boga nazywał własnym Ojcem i siebie czynił równym Bogu.” – Jan 5,17-18
Żydów oburzyło to, że Jezus nie przestrzegał szabatu ale dopiero to, gdy podał się za równego Ojcu doprowadziło ich do szału.
Jezus nazywa sam siebie: Ja Jestem
Stwierdzenie „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam…” oznaczało podwójne amen i mocne potwierdzenie tego, co Jezus chciał powiedzieć. Jezus nazwał siebie imieniem Bożym „Ja Jestem” odnoszonym jedynie do Boga w starym testamencie. Dlatego reakcja Żydów była tak gwałtowna, że chcieli go zabić. Dla Żydów było bluźnierstwem utożsamianie tego imienia z Jezusem.
„Abraham, ojciec wasz, cieszył się, że miał oglądać dzień mój, i oglądał, i radował się. Wtedy Żydzi rzekli do niego: Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś? Odpowiedział im Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, pierwej niż Abraham był, Ja Jestem. Wtedy porwali kamienie, aby rzucić na niego, lecz Jezus ukrył się i wyszedł ze świątyni.” – Jan 8,56-59
„Dlatego powiedziałem wam, że pomrzecie w grzechach swoich. Jeśli bowiem nie uwierzycie, że to Ja Jestem, pomrzecie w swoich grzechach.” – Jan 8,24
„Wtedy rzekł Jezus: Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że Ja Jestem i że nic nie czynię sam z siebie, lecz tak mówię, jak mnie mój Ojciec nauczył.” – Jan 8,28
„A Mojżesz rzekł do Boga: Gdy przyjdę do synów izraelskich i powiem im: Bóg ojców waszych posłał mnie do was, a oni mnie zapytają, jakie jest imię jego, to co im mam powiedzieć? A Bóg rzekł do Mojżesza: Jestem, który jestem. I dodał: Tak powiesz do synów izraelskich: Jahwe [Ja Jestem] posłał mnie do was!” – 2 Moj 3,13-14
Jezus jako pierwszy i ostatni, alfa i omega, siedzący na Tronie
Ten tytuł mówi o Bogu, który był od samego początku i będzie aż do końca. W Starym testamencie odnosił się do Boga Ojca, oto przykłady:
„Któż tego dokonał i uczynił to? Kto od początku powołuje do życia pokolenia ludzkie? Ja, Pan, jestem pierwszy i Ja też będę z ostatnimi.„ – Iz 41,4
„Tak mówi Pan, Król Izraelski i jego Odkupiciel, Pan Zastępów: Ja jestem pierwszy i Ja jestem ostatni, a oprócz mnie nie ma Boga.” – Iz 44,6
„Słuchaj mnie, Jakubie, i ty, Izraelu, którego powołałem! Ja to jestem, Ja pierwszy i Ja ostatni.” – Iz 48,12
W Nowym Testamencie odnosi się on do Jezusa:
„Toteż gdy go ujrzałem, padłem do nóg jego jakby umarły. On zaś położył na mnie swoją prawicę i rzekł: Nie lękaj się, Jam jest pierwszy i ostatni, I żyjący. Byłem umarły, lecz oto żyję na wieki wieków i mam klucze śmierci i piekła.” – Obj 1,17-18
„A do anioła zboru w Smyrnie napisz: To mówi pierwszy i ostatni, który był umarły, a ożył;” – Obj 2,8
„Oto przyjdę wkrótce, a zapłata moja jest ze mną, by oddać każdemu według jego uczynku. Ja jestem alfa i omega, pierwszy i ostatni, początek i koniec.” – Obj 22,12-13
„Oto przychodzi wśród obłoków, i ujrzy go wszelkie oko, a także ci, którzy go przebili, i będą biadać nad nim wszystkie plemiona ziemi. Tak jest! Amen. Jam jest alfa i omega (początek i koniec), mówi Pan, Bóg, Ten, który jest i który był, i który ma przyjść, Wszechmogący.” – Obj 1,7-8
„I rzekł do mnie: Stało się. Jam jest alfa i omega, początek i koniec. Ja pragnącemu dam darmo ze źródła wody żywota.” – Obj 21,6
Warto dodać, że w księdze objawienia jest mowa o Tronie na którym zasiada Bóg Ojciec i Syn Jezus Chrystus:
„I pokazał mi rzekę wody żywota, czystą jak kryształ, wypływającą z tronu Boga i Baranka. Na środku ulicy jego i na obu brzegach rzeki drzewo żywota, rodzące dwanaście razy, wydające co miesiąc swój owoc, a liście drzewa służą do uzdrawiania narodów. I nie będzie już nic przeklętego. Będzie w nim tron Boga i Baranka, a słudzy jego służyć mu będą I oglądać będą jego oblicze, a imię jego będzie na ich czołach.” – Obj 22,1-4
Stwórca wszystkiego co widzialne i niewidzialne
„On [Jezus] jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia, Ponieważ w nim zostało stworzone wszystko, co jest na niebie i na ziemi, rzeczy widzialne i niewidzialne, czy to trony, czy panowania, czy nadziemskie władze, czy zwierzchności; wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone. On też jest przed wszystkimi rzeczami i wszystko na nim jest ugruntowane, On także jest Głową Ciała, Kościoła; On jest początkiem, pierworodnym z umarłych, aby we wszystkim był pierwszy, Ponieważ upodobał sobie Bóg, żeby w nim zamieszkała cała pełnia boskości” – Kol 1,15-19
„Na początku było Słowo [Jezus], a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez nie powstało, a bez niego nic nie powstało, co powstało. W nim było życie, a życie było światłością ludzi. A światłość świeci w ciemności, lecz ciemność jej nie przemogła.
Wystąpił człowiek, posłany od Boga, który nazywał się Jan. Ten przyszedł na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy przezeń uwierzyli. Nie był on światłością, lecz miał zaświadczyć o światłości. Prawdziwa światłość, która oświeca każdego człowieka, przyszła na świat. Na świecie był i świat przezeń powstał, lecz świat go nie poznał.
Do swej własności przyszedł, ale swoi go nie przyjęli. Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego, Którzy narodzili się nie z krwi ani z cielesnej woli, ani z woli mężczyzny, lecz z Boga [Jezusa].
A Słowo ciałem się stało i zamieszkało wśród nas, i ujrzeliśmy chwałę jego, chwałę, jaką ma jedyny Syn od Ojca, pełne łaski i prawdy.
Jan świadczył o nim i głośno wołał: Ten to był, o którym powiedziałem: Ten, który za mną idzie, był przede mną, bo pierwej był niż ja. A z jego pełni myśmy wszyscy wzięli, i to łaskę za łaską. Zakon bowiem został nadany przez Mojżesza, łaska zaś i prawda stała się przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział, lecz jednorodzony Bóg, który jest na łonie Ojca, objawił go.” – Jan 1,1-18
Na początku było Słowo [JEZUS], a Bogiem było słowo. Jezus jest Bogiem, który był przed wszelkim stworzeniem. Przez Niego wszystko zostało stworzone, rzeczy widzialne i niewidzialne. On był przed wszystkimi rzeczami! Nie da się zaprzeczyć, że On nie jest stworzony, stworzeniem. Jeśli nie jest stworzeniem to jest Bogiem, Alfą – początkiem wszystkiego i omegą – końcem wszystkiego. Określenie „zrodzony” oznacza tego samego rodzaju = Boski = ten sam Bóg.
Przez Niego wszystko powstało, całe stworzenie. Jeśli był przed stworzeniem i wszystko stworzył, to oznacza, że jest STWÓRCĄ. Bez Niego NIC nie powstało! Do SWOJEJ WŁASNOŚCI przyszedł.
Tym, którzy GO [JEZUSA] przyjęli ON dał prawo stać się dziećmi Bożymi… którzy narodzili się… Z WOLI BOGA [JEZUSA]. SŁOWO [BÓG – JEZUS] ciałem się stało i zamieszkało pośród nas!
Jezusowi należy się cześć oddana Bogu
Jezus rości sobie prawo do czci należnej Bogu. Obrażanie Jezusa jest tożsame z obrażaniem Boga!
„Albowiem jak Ojciec wzbudza z martwych i ożywia, tak i Syn ożywia tych, których chce. Bo i Ojciec nikogo nie sądzi, lecz wszelki sąd przekazał Synowi, aby wszyscy czcili Syna, jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, ten nie czci Ojca, który go posłał. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, kto słucha słowa mego i wierzy temu, który mnie posłał, ma żywot wieczny i nie stanie przed sądem, lecz przeszedł ze śmierci do żywota.” – Jan 5,21-24
Gdybyście Mnie poznali
Jezus twierdził, że poznać i widzieć Go jest tym samym, co poznanie i zobaczenie Jego Ojca. Jezus i Ojciec są jednym.
„Wtedy mu rzekli: Gdzie jest Ojciec twój? Jezus odpowiedział: Nie znacie ani mnie, ani Ojca mojego. Gdybyście mnie znali, znalibyście też Ojca mego.” – Jan 8,19
I we Mnie wierzcie
Jezus skazany został na śmierć, która ma władzę nad wszystkimi ludźmi. Mimo to miał odwagę żądać, aby uczyniono Go obiektem swojej wiary. Uczynił Siebie bramą do przeznaczenia i wyraźnie stwierdza, że ich przyszłość zależy od Jego dzieła. Obiecał, że przygotuje dla nich miejsca i że powróci, aby ich zabrać do Siebie.
„Niechaj się nie trwoży serce wasze; wierzcie w Boga i we Mnie wierzcie! W domu Ojca mego wiele jest mieszkań; gdyby było inaczej, byłbym wam powiedział. Idę przygotować wam miejsce. A jeśli pójdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, abyście, gdzie Ja jestem, i wy byli.” – Jan 14,1-3
Kto Mnie zobaczył
Widzieć Jezusa jest równoznaczne z zobaczeniem Boga i tego jaki On jest.
„Rzekł mu Filip: Panie, pokaż nam Ojca, a wystarczy nam. Odpowiedział mu Jezus: Tak długo jestem z wami i nie poznałeś mnie, Filipie? Kto mnie widział, widział (Boga) Ojca; jak możesz mówić: Pokaż nam Ojca?” – Jan 14,8-9
Powiadam wam…
W tych fragmentach Mat 5,20.22.26.28.32.34.44 Jezus naucza i przemawia we własnym imieniu. Czyniąc to, zrównał autorytet swoich słów z przesłaniem pochodzącym od Boga z nieba. Zamiast powtarzać za prorokami: „Tak mówi Pan”, Jezus przemawia jako Pan osobiście.
„Albowiem powiadam wam: Jeśli sprawiedliwość wasza nie będzie obfitsza niż sprawiedliwość uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do Królestwa Niebios.” – Mat 5,20
„A Ja wam powiadam, że każdy, kto się gniewa na brata swego, pójdzie pod sąd, a kto by rzekł bratu swemu: Racha, stanie przed Radą Najwyższą, a kto by rzekł: Głupcze, pójdzie w ogień piekielny.” – Mat 5,22
„Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą.„ – Mar 13,31
Biblia naucza nas, że tylko Słowa Boga będą trwać wiecznie.
Jezus przyjmuje cześć jako Bóg
W Biblii wyraźnie pisze w wielu miejscach, że pokłon i cześć należą się jedynie Bogu. W księdze Daniela jest opisana historia jak Król Nebukadnesar skazuje Szadracha, Meszacha i Abed-Nego na wrzucenie do rozpalonego pieca za to, że nie oddali pokłonu jego posągowi. Ta historia dobrze pokazuje, że Żydzi woleli zginąć niż pokłonić się innemu „bogu”.
„I oto trędowaty, przystąpiwszy, złożył mu pokłon, mówiąc: Panie, jeśli chcesz, możesz mię oczyścić.” – Mat 8,2
„Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał (Boga).” – Mat 10,40
„A gdy Jezus usłyszał, że go wyrzucili, i gdy go spotkał, rzekł: Czy wierzysz w Syna Człowieczego? A on odpowiadając, rzekł: Któż to jest, Panie, bym mógł w niego uwierzyć? A Jezus rzekł do niego: Widziałeś go już, a jest nim właśnie Ten, co rozmawia z tobą. Ów rzekł: Wierzę, Panie! I złożył mu pokłon. I rzekł Jezus: Przyszedłem na ten świat na sąd, aby ci, którzy nie widzą, widzieli, a ci, którzy widzą, stali się ślepymi.” – Jan 9,35-39
„A ci, którzy byli w łodzi, złożyli mu pokłon, mówiąc: Zaprawdę, Ty jesteś Synem Bożym.” – Mat 14,33
„Potem rzekł do Tomasza: Daj tu palec swój i oglądaj ręce moje, i daj tu rękę swoją, i włóż w bok mój, a nie bądź bez wiary, lecz wierz. Odpowiedział Tomasz i rzekł mu: Pan mój i Bóg mój. Rzekł mu Jezus: Że mnie ujrzałeś, uwierzyłeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.” – Jan 20,27-29
Dla porównania fragmenty w których pokłon przez pomyłkę składano człowiekowi lub nawet aniołom:
„A gdy Piotr miał wejść, Korneliusz wyszedł mu na przeciw, padł do nóg jego i złożył mu pokłon. Piotr zaś podniósł go, mówiąc: Wstań, i ja jestem tylko człowiekiem.” – DzAp 10,25-26
„I upadłem mu do nóg [anioła], by mu oddać pokłon. A on rzecze do mnie: nie czyń tego! Jam współsługa twój i braci twoich, którzy mają świadectwo Jezusa, Bogu oddaj pokłon! A świadectwem Jezusa jest duch proroctwa.” – Obj 19,10
Bóg, którego nie znał Szaweł
W dziewiątym rozdziale dziejów apostolskich czytamy, że Szaweł prześladował wierzących chrześcijan nie tylko w Jerozolimie ale też i poza jej granicami. Zabijając ich i wtrącając do więzień. Ewidentnie nie znał on prawdziwego Boga a jedynie myślał, że działa z „Bożego” upoważnienia. Gdy jednak Bóg, którego prześladował stanął w końcu na jego drodze i objawił mu się wyjawił mu również swoje imię! „Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz”. Bóg w osobie Jezusa Chrystusa objawił mu się w chwale tak, by Szaweł mógł Go poznać!
„A Saul, dysząc jeszcze groźbą i chęcią mordu przeciwko uczniom Pańskim, przyszedł do arcykapłana I prosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł, jeśliby znalazł jakich zwolenników drogi Pańskiej, zarówno mężczyzn jak i kobiety, uwięzić ich i przyprowadzić do Jerozolimy. I stało się w czasie drogi, że gdy się zbliżał do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba, A gdy padł na ziemię, usłyszał głos mówiący do niego: Saulu, Saulu, czemu mnie prześladujesz? I rzekł: Kto jesteś, Panie? A On: Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz; Ale powstań i idź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić.” – Dz 9,1-6
Kto jest jedynym królem Izraela?
Według poniższego fragmentu widzimy, że jedynym królem Izraela był sam Bóg.
„I rzekli do niego: Oto zestarzałeś się, a twoi synowie nie chodzą twoimi drogami, ustanów więc nad nami króla, aby nas sądził, jak to jest u wszystkich ludów. Ale Samuelowi nie podobało się to, że mówili: Daj nam króla, aby nas sądził. I modlił się Samuel do Pana. A Pan rzekł do Samuela: Wysłuchaj głosu ludu we wszystkim, co mówią do ciebie, gdyż nie tobą wzgardzili, lecz mną wzgardzili, bym nie był królem nad nimi.” – 1 Sam 8,5-7
To Jezus był i jest tym Królem! Izraela od dawna oczekiwał Króla – Boga, który się objawi. Nawet dzisiaj również tego oczekują. Liczne fragmenty nowego testamentu mówią o Jezusie jako oczekiwanym prawdziwym Królu Izraela – Bogu:
„Gdy zaś Jezus narodził się w Betlejemie Judzkim za króla Heroda, oto mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: Gdzie jest ten nowo narodzony król żydowski? Widzieliśmy bowiem gwiazdę jego na Wschodzie i przyszliśmy oddać mu pokłon.” – Mat 2,1-2
„A Piłat sporządził też napis i umieścił go nad krzyżem; a było napisane: Jezus Nazareński, król żydowski. A napis ten czytało wielu Żydów, bo blisko miasta było to miejsce, gdzie Jezus został ukrzyżowany; a było napisane po hebrajsku, po łacinie i po grecku. Mówili tedy arcykapłani żydowscy Piłatowi: Nie pisz: król żydowski, ale że On powiedział: Jestem królem żydowskim.” – Jan 19,19-21
Emmanuel = Bóg z nami
Emmanuel – symboliczne imię (z hebrajskiego ’immanu 'el – Bóg jest z nami) Iz 6,1; 7,14 – 9,6. Emmanuel miał być znakiem Bożej łaski.
Chrześcijaństwo odnosi to imię do Jezusa Chrystusa (Mt 1,23), dziedzica tronu Dawidowego i do definitywnej obecności Boga pośród ludzi (Mt 28,20). W Jezusie Chrystusie Bóg stał się Emmanuelem. Odtąd jest nie tylko pośród nas, lecz również może być w nas poprzez Ducha Świętego.
„A urodzi syna i nadasz mu imię Jezus; albowiem On zbawi lud swój od grzechów jego. A to wszystko się stało, aby się spełniło słowo Pańskie, wypowiedziane przez proroka: Oto panna pocznie i porodzi syna, i nadadzą mu imię Immanuel, co się wykłada: Bóg z nami.” – Mat 1,21-23
Wypowiedzi innych o Boskości Jezusa
Określenie „pierworodny wobec każdego stworzenia” oznacza, że jest On przedwiecznym Synem, dziedzicem wszechrzeczy. Świadczy o tym także fakt, że jest On Stwórca wszystkich rzeczy (w.16-17). Kimże jest więc Jezus, jeśli nie Bogiem?
„Zakon bowiem został nadany przez Mojżesza, łaska zaś i prawda stała się przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział, lecz jednorodzony Bóg, który jest na łonie Ojca, objawił go.” – Jan 1,17-18
„On [Jezus] jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia, Ponieważ w nim zostało stworzone wszystko, co jest na niebie i na ziemi, rzeczy widzialne i niewidzialne, czy to trony, czy panowania, czy nadziemskie władze, czy zwierzchności; wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone. On też jest przed wszystkimi rzeczami i wszystko na nim jest ugruntowane. On także jest Głową Ciała, Kościoła; On jest początkiem, pierworodnym z umarłych, aby we wszystkim był pierwszy” – Kol 1,15-18
„Do których należą ojcowie i z których pochodzi Chrystus według ciała; Ten jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki. Amen.” – Rzym 9,5
„Gdyż w nim [Jezusie] mieszka cieleśnie cała pełnia boskości I macie pełnię w nim; On jest głową wszelkiej nadziemskiej władzy i zwierzchności” – Kol 2,9-10
„Oczekując błogosławionej nadziei i objawienia chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa” – Tyt 2,13
„On im mówi: A wy za kogo mnie uważacie? A odpowiadając Szymon Piotr rzekł: Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego. A Jezus odpowiadając, rzekł mu: Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jonasza, bo nie ciało i krew objawiły ci to, lecz Ojciec mój, który jest w niebie.” – Mat 16,15-17
„I znowu, kiedy wprowadza Pierworodnego na świat, mówi: Niechże mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży. O aniołach wprawdzie mówi: Aniołów swych czyni On wichrami, a sługi swoje płomieniami ognia; Lecz do Syna: Tron twój, o Boże, na wieki wieków, Berłem sprawiedliwym berło Królestwa twego. Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś nieprawość: Dlatego namaścił cię, o Boże, Bóg twój olejkiem wesela jak żadnego z towarzyszy twoich. Oraz: Tyś, Panie, na początku ugruntował ziemię, i niebiosa są dziełem rąk twoich; One przeminą, ale Ty zostajesz; I wszystkie jako szata zestarzeją się” – Hebr 1,6-11
„Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez nie powstało, a bez niego nic nie powstało, co powstało… A Słowo ciałem się stało i zamieszkało wśród nas, i ujrzeliśmy chwałę jego, chwałę, jaką ma jedyny Syn od Ojca, pełne łaski i prawdy.” – Jan 1,1-3.14
„Wiemy też, że Syn Boży przyszedł i dał nam rozum, abyśmy poznali tego, który jest prawdziwy. My jesteśmy w tym, który jest prawdziwy, w Synu jego, Jezusie Chrystusie. On jest tym prawdziwym Bogiem i życiem wiecznym.” – 1 Jan 5,20
„Jest to rzecz dobra i miła przed Bogiem, Zbawicielem naszym [Jezusem] , Który chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni i doszli do poznania prawdy.” – 1 Tym 2,3-4
Jezus odpuszczał grzechy jak Bóg
Jedynie Bóg jest w stanie odpuszczać grzechy. Żydzi o tym wiedzieli dlatego byli na niego wściekli, gdy to robił.
„A Jezus, ujrzawszy wiarę ich, rzekł paralitykowi: Synu, odpuszczone są grzechy twoje. A byli tam niektórzy z uczonych w Piśmie; ci siedzieli i rozważali w sercach swoich: Czemuż ten tak mówi? On bluźni. Któż może grzechy odpuszczać oprócz jednego, Boga?” – Mar 2,5-7
Jezus jako ten, który zarządza
„A różne są dary łaski, lecz Duch (1. Duch Święty) ten sam. I różne są posługi, lecz Pan (2. Jezus Chrystus) ten sam. I różne są sposoby działania, lecz ten sam Bóg (3. Bóg Ojciec), który sprawia wszystko we wszystkich.” – 1 Kor 12,4-6
W tym fragmencie widać w jaki sposób wszystkie trzy osoby trójjedynego Boga działają i zarządzają.
Jezus jest Życiem i w Nim jest Życie
Jezus nie twierdził, że zna drogę, prawdę i życie lub ich naucza. On ogłosił, że sam jest rozwiązaniem wszystkich tajemnic – drogą, prawdą i życiem.
„Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie.” – Jan 14,6
„A takie jest to świadectwo, że żywot wieczny dał nam Bóg, a żywot ten jest w Synu jego. Kto ma Syna, ma żywot; kto nie ma Syna Bożego, nie ma żywota. To napisałem wam, którzy wierzycie w imię Syna Bożego, abyście wiedzieli, że macie żywot wieczny.” – 1 Jan 5,11-13
JEZUS JEST ZARÓWNO BOGIEM JAK I CZŁOWIEKIEM – BÓG PRZYSZEDŁ NA ZIEMIĘ JAKO CZŁOWIEK A CZŁOWIEK JEZUS BYŁ BOGIEM NA ZIEMI.
Różnica między chrześcijaństwem a wszystkimi innymi filozofiami i religiami świata polega na tym, że
- Jezus jest jedynym prawdziwym Bogiem. Razem z Ojcem i Duchem Św. tworzą jedność i nie ma innego Boga ani innych dróg do Niego. Wszystkie inne drogi do Boga są fałszywe i nieprawdziwe.
- Stwórca wszechświata – Bóg, przyszedł, aby żyć na ziemi w ludzkiej postaci, aby zapewnić nam drogę do prawdziwego poznania Boga i prawdy.
- W żadnej religii nie ma zbawienia i zbawiciela, tylko w chrześcijaństwie.
- I innych religiach to my musimy coś zrobić aby dostać się do Boga, natomiast w Chrześcijaństwie to Jezus zrobił dla nas wszystko a my potrzebujemy to przyjąć! Świętość, zbawienie i usprawiedliwienie nie jest z nas ale darmo z ŁASKI i WIARY w skończone dzieło JEZUSA CHRYSTUSA.
Jezus zmartwychwstał
Wszyscy na ziemi umieramy i nikt nie może zmartwychwstać sam z siebie, chyba, że on sam jest Bogiem i ma moc nad życiem i śmiercią. Grub Jezusa był pusty a pozostał po nim nieodwiązany „kokon” z materiałów z które był zawinięty. Uczniowie, gdy przybyli do grobu – uwierzyli, że powstał z martwych. On sam ukazał się później wielokrotnie swoim uczniom i innym osobom. W sumie około 500 osobom. Kolejnym dowodem zmartwychwstania jest przemiana uczniów, która w nich się dokonała po zmartwychwstaniu. Nagle zniechęcone osoby zaczęły odnosić sukcesy i działać w taki sposób w jaki funkcjonował sam Jezus. Oni opowiadali też wszędzie, że widzieli Jezusa! Później oni wszyscy zostali torturowani, wielu z nich zostało zabitych z powodu tego w co wierzyli i nikt z nich nie wyparł się tego co głosili. Dzisiaj jest na świecie ponad 2,3 miliarda chrześcijan, którzy dalej opowiadają o swoim spotkaniu ze zmartwychwstałym Jezusem.
Jezus jako Bóg Jahwe
Mamy wiele przykładów fragmentów ze Starego Testamentu w których użyte zostało słowo Jahwe a później odnoszą się one w takiej samej formie do Jezusa w Nowym Testamencie. Na przykład w Ps 102,25-27:
„Ty dawno założyłeś fundamenty ziemi i niebiosa są dziełem twoich rąk. One przeminą, ale ty pozostajesz; wszystkie jak szata się zestarzeją, zmienisz je jak płaszcz i będą odmienione. Ale ty zawsze jesteś ten sam, a twoje lata nigdy się nie skończą.” – Ps 102,25-27
Przedstawiony tu jest Bóg Jahwe, który sie nigdy nie starzeje. Ten sam fragment jest przedstawiony w liście do Hebrajczyków 1,10-12 w stosunku do Jezusa:
„Oraz: Ty, Panie, na początku założyłeś fundamenty ziemi, a niebiosa są dziełem twoich rąk. One przeminą, ale ty zostaniesz i wszystkie jak szata się zestarzeją; I jak płaszcz je zwiniesz, i zostaną odmienione. Ty zaś jesteś ten sam, a twoje lata się nie skończą.” – Hebr 1,10-12
Poniższa tabelka przedstawia z lewej strony wersety, w których jest odniesienie do Boga w Starym Testamencie, natomiast z prawej strony jest to samo stwierdzenie odniesione do osoby Jezusa. Potwierdza to boskość Jezusa.
| Bóg w ST | Wspólny Tytuł | Na temat Jezusa |
|---|---|---|
| Iz 40,28 | Stwórca | Jan 1,3 |
| Iz 45,22; 43,11 | Zbawiciel | Jan 4,42 |
| 1 Sam 2,6 | Wskrzeszający zmarłych | Jan 5,21 |
| Joel 4,12 | Sędzia | Jan 5,27; Mat 25,31-46 |
| Iz 60,19-20 | Światłość | Jan 8,12 |
| 2 Moj 3,14 | Ja Jestem | Jan 8,58; 18,5-6 |
| Ps 23,1 | Pasterz | Jan 10,11 |
| Iz 42,8; 48,11 | Chwała Boża | Jan 17,1.5 |
| Iz 41,4; 44,6 | Pierwszy i Ostatni | Ap 1,17; 2,8 |
| Oz 13,14 | Odkupiciel | Ap 5,9 |
| Iż 62,5; Oz 2,18 | Oblubieniec | Ap 21,2; Mat 25,1nn |
| Ps 18,3 | Skała | 1 Kor 10,4 |
| Jer 31,34 | Odpuszczający grzechy | Mar 2,7.10 |
| Ps 148,2 | Czczony przez aniołów | Hebr 1,6 |
| Cały ST | Adresat modlitw | Dz 7,59 |
| Ps 148,5 | Stwórca aniołów | Kol 1,16 |
| Iz 45,23 | Wyznawany jako Pan | Fil 2,11 |
Boskie atrybuty i odniesienia do Jezusa
Boga w Starym Testamencie nazywano pewnymi określeniami, które są w tabeli podane z lewej strony. Z prawej natomiast wymieniłem miejsca w których Jezus jest określany w ten sam sposób.
| Jezus Bogiem | Wersety występowania |
|---|---|
| Bóg: | „Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez nie powstało, a bez niego nic nie powstało, co powstało. W nim było życie, a życie było światłością ludzi.” – Jan 1,1-4 |
| Ojciec: | „Ja i Ojciec jedno jesteśmy” – Jan 10,30 |
| Wieczny: | „Toteż gdy go ujrzałem, padłem do nóg jego jakby umarły. On zaś położył na mnie swoją prawicę i rzekł: Nie lękaj się, Jam jest pierwszy i ostatni i żyjący. Byłem umarły, lecz oto żyję na wieki wieków i mam klucze śmierci i piekła.” – Obj. 1,17-18 |
| Wszechobecny: | „I wszystko poddał pod nogi jego, a jego samego ustanowił ponad wszystkim Głową Kościoła, Który jest ciałem jego, pełnią tego, który sam wszystko we wszystkim wypełnia.” – Ef 1,22-23 |
| Dawca życia: | „W nim było życie, a życie było światłością ludzi.” – Jan 1,4 |
| Ponieważ Jezus jest Bogiem, imiona Jezusa są także imionami Boga, takimi jak Cudowny Doradca, Książę Pokoju, Światłość świata, Droga, Prawda i Życie, Winorośl, Brama, Syn Dawida, Lew Judy, Syn Człowieczy i Zmartwychwstanie i Życie. W Biblii Jezus jest często nazywany lub porównywany do imion Bożych ze Starego Testamentu. Jezus nawiązywał do swojej boskiej natury, porównując się z kilkoma imionami używanymi na określenie Boga. Oto kilka przykładów porównania Jezusa do Boga: | |
| El Olam (Początek i koniec): | „Oto przyjdę wkrótce, a zapłata moja jest ze mną, by oddać każdemu według jego uczynku. Ja jestem alfa i omega, pierwszy i ostatni, początek i koniec.” – Obj. 22,12-13 |
| Jehovah-Jireh {Pan zaopatrzy): | „Odpowiedział im Jezus: Ja jestem chlebem żywota; kto do mnie przychodzi, nigdy łaknąć nie będzie, a kto wierzy we mnie, nigdy pragnąć nie będzie.” – Jan 6,35 |
| YHWH-Rohi (Pan jest moim pasterzem): | „Ja jestem dobry pasterz i znam swoje owce, i moje mnie znają. Jak Ojciec mnie zna i Ja znam Ojca, i życie swoje kładę za owce.” – Jan 10,14-15 |
| YHWH-Tsidkenu (Pan jest sprawiedliwością): | „On tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w Nim stali się sprawiedliwością Bożą.” – 2 Kor 5,21 |
| YHWH-Rapha (Pan, który leczy): | „I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w ich synagogach i głosząc ewangelię o Królestwie i uzdrawiając wszelką chorobę i wszelką niemoc wśród ludu.” – Mat 4,23 „…Eneaszu, uzdrawia cię Jezus Chrystus; wstań i pościel sobie łoże. I zaraz wstał.” – Dz. 9,34 „On grzechy nasze sam na ciele swoim poniósł na drzewo, abyśmy, obumarłszy grzechom, dla sprawiedliwości żyli; Jego sińce uleczyły was.” – 1 Pio 2,24 |
| El Shaddai (Jedyny wystarczający): | „…Dosyć masz, gdy masz łaskę moją, albowiem pełnia mej mocy okazuje się w słabości. Najchętniej więc chlubić się będę słabościami, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusowa. Dlatego mam upodobanie w słabościach, w zniewagach, w potrzebach, w prześladowaniach, w uciskach dla Chrystusa; albowiem kiedy jestem słaby, wtedy jestem mocny.” – 2 Kor 12,9-10 |
| Immanuel (Bóg z nami): | „Oto panna pocznie i porodzi syna, i nadadzą mu imię Immanuel, co się wykłada: Bóg z nami.” – Mat 1,23; Iz 7,14 |
| YHWH-Shalom (Pan jest pokojem): | „Pokój zostawiam wam, mój pokój daję wam; nie jak świat daje, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze i niech się nie lęka.” – Jan 14,27 |
Imię Syn Boży
Co oznacza sformułowanie „Syn Boży”? Choć słowo „syn” może oznaczać potomka, to zawiera ono w sobie także znaczenie „z klasy”, „spośród”. Stąd w Starym Testamencie mamy sformułowania takie jak:
- Synowie proroków – oznaczającą grupę prorocką (1 Król 20,35)
- Synowie śpiewaków – oznaczającą grupę śpiewaków (Neh 12,28)
Określenie więc „Syn Boży” użyte w odniesieniu do Pana Jezusa oznacza „z grupy Bożej” i jest silnym i jasnym stwierdzeniem Boskości. W Nowym Testamencie tytuł „Syn Boży” odnosi się tylko do Jezusa i w zupełnie inny sposób jak miało to miejsce w ST. W każdym przypadku określenie to zakłada, że jest On jedynym, jednorodzonym Synem, równym Ojcu i tak jak On wiecznym.
Wielokrotnie używając określenia „Syn” w połączeniu z określeniem „Ojciec”, oznacza, że Jezus deklaruje swą równość z Ojcem i formułuje prawdę na temat Trójcy (Mat 23,9-10; Mar 13,32; Jan 3,35; 5,19-27; 6,27; 10,33-38; 14,13)
Ilekroć Jezus mówi o swych związkach z Ojcem, używa stale i bez wyjątku określenia: „Ojciec Mój”. Ilekroć zaś zwraca uwagę uczniów na ich związek z Bogiem, używa równie ścisłego określenia: „Ojciec wasz”. Nigdy nie utożsamia się z uczniami i ogólnie ludźmi poprzez określenie „Ojciec nasz”. W taki sposób Jezus czyni różnicę pomiędzy Swym Boskim synostwem a synostwem uczniów i ogólnie wszystkich ludzi.
Imię Syn Człowieczy
Jezus używa tytułu „Syn Człowieczy”, by podkreślić trzy różne aspekty:
- Nawiązuje do swojej ziemskiej posługi: Mat 8,20; 9,6; 11,19; 16,13; Łuk 19,10; 22,48
- Zapowiada swoją mękę: Mat 12,40; 17, 9.22; 20,18
- Zapowiada swoje powtórne przyjście: Mat 13,41; 24,27.30; 25,31; Łuk 18,8; 21,36
Tytuł ten wypowiada jedynie Jezus w całym NT i ma on ściśle mesjański wydźwięk. Jezus mówiąc ten tytuł ogłaszał, że w Nim wypełniają się proroctwa ST o Mesjaszu. Mówiąc o sobie, używał tytułu z wizji Daniela „Syn Człowieczy” (Dan 7,13-14). W ewangelii Marka 14,61-64 Jezus nawet cytuje Daniela 7,13-14 oraz Ps 110,1 chcąc zapowiedzieć, że słowa te wypełniają się w oczach słuchaczy. To On jest Mesjaszem!
Proroctwa Biblijne wypełnione w Chrystusie
Proroctwa te spełnione w osobie Jezusa również potwierdzają Jego prawdziwość. Dowodzą, że Bóg istnieje i że Słowo Boże mówi prawdę. Potwierdzają też Boskość Jezusa. Nie jest możliwe, by przypadkowo, ktoś wypełnił tak dużą ilość proroctw, które były już znane od setek lat przed jego przyjściem! Jezus wypełnił w sumie ponad 300 proroctw ze starego testamentu. 29 z tych proroctw wypełnił w ciągu jednego dnia! Na wiele z nich on sam nie miał wpływu i nie mógł ich w żaden sposób zmanipulować jak miejsce urodzenia czy sposobu w jaki zostanie skazany i zabity, miejscu pogrzebania jego ciała
| Stary Testament | Proroctwo | Nowy Testament |
| 1 Moj 3,15 | Zrodzony z nasienia kobiety | Gal 4,4 |
| Iz 7,14 | Zrodzony z dziewicy | Mat 1,18.24.25 |
| Ps 2,7 | Syn Boży | Mat 3,17; 16,16; Dz13,30-33 |
| 1 Moj 22,18 | Nasienie Abrahama | Mat 1,1; Gal 3,16 |
| 1 Moj 21,12 | Syn Izaaka | Łuk 3,23.34 |
| 4 Moj 24,17 | Syn Jakuba | Łuk 3,23.34 |
| 1 Moj 49,10 | Plemię Judy | Łuk 3,23.33 |
| Iz 11,1 | Linia rodzinna Jesse | Łuk 3,23.32 |
| Jer 23,5 | Dom Dawida | Łuk 3,23.31 |
| Mich 5,2 | Urodzony w Betlejem | Mat 2,1 |
| Ps 72,10 | Przyniosą mu dary | Mat 2,1.11 |
| Jer 31,15 | Herod zabija dzieci | Mat 2,16 |
| Mich 5,2 | Jego preegzystencja | Kol 1,11 |
| Ps 110,1 | Będzie nazwany Panem | Jer 23,6; Mat 22,43-45 |
| Iz 7,14 | Nazywa się Emmanuel | Mat 1,23 |
| 5 Moj 18,18 | On będzie prorokiem | Mat 21,11 |
| Ps 110,4 | Będzie kapłanem | Hebr 3,1 |
| Iz 33,22 | On będzie sędzią | Jan 5,30; 2 Tym 4,1 |
| Ps 2,6 | Będzie królem | Mat 27,37 |
| Iz 11,2 | Namaszczony Duchem Św. | Mat 3,16-17 |
| Ps 69,9 | Gorliwy dla Boga | Jan 2,15-16 |
| Iz 40,3 | Poprzedzony przez posłańca | Mat 3,1-2; 3,3; 11,10 |
| Iz 9,1 | Rozpocznie służbę w Galilei | Mat 4,12-13.17 |
| Iz 35,6 | Będzie dokonywał cudów | Mat 9,35 |
| Ps 78,2 | Naucza w przypowieściach | Mat 13,34 |
| Mal 3,1 | Miał wejść do świątyni | Mat 21,12 |
| Zach 9,9 | Wjedzie do Jerozolimy na osiołku | Łuk 19,35-37 |
| Ps 118,22 | Kamień potknięcia dla Żydów | 1 Pio 2,7 |
| Iz 60,3 | Światło dla pogan | Dz 13,47-48 |
| Ps 16,10 | Jego zmartwychwstanie | Dz 2,31 |
| Ps 68,18 | Jego wniebowstąpienie | Dz 1,9 |
| Ps 110,1 | Siedząc po prawicy Boga | Hebr 1,3 |
| Ps 41,9 | Zdradzony przez przyjaciela | Mat 10,4 |
| Zach 11,12 | Sprzedany za trzydzieści srebrników | Mat 26,15 |
| Zach 11,13 | Pieniądze wrzucone do domu Bożego | Mat 27,5 |
| Zach 11,13 | Cena podana za pole garncarskie | Mat 27,7 |
| Zach 13,7 | Opuszczony przez swoich uczniów | Mat 14,50 |
| Ps 35,11 | Oskarżony przez fałszywych świadków | Mat 26,59-60 |
| Iz 53,7 | Milczy przed oskarżycielami | Mat 27,12 |
| Iz 53,5 | Ranny i posiniaczony | Mat 27,26 |
| Iz 50,6 | Bity i opluwany | Mat 26,67 |
| Ps 22,7-8 | Wyśmiewany | Mat 27,29 |
| Ps 109,24-25 | Upadł pod krzyżem | Jan 19,17; Łuk 23,26 |
| Ps 22,16 | Przebite dłonie i stopy | Łuk 23,33 |
| Iz 53,12 | Ukrzyżowany ze złodziejami | Mat 27,38 |
| Iz 53,12 | Wstawił się za swoimi prześladowcami | Łuk 23,34 |
| Ps 53,3 | Odrzucony przez Jego własny lud | Jan 7,5.48 |
| Ps 69,4 | Nienawidzony bez powodu | Jan 15,25 |
| Ps 38,11 | Przyjaciele stali z daleka | Łuk 23,49 |
| Ps 109,25 | Ludzie potrząsali głowami | Mat 27,39 |
| Ps 22,17 | Wpatrywał się | Łuk 23,35 |
| Ps 22,18 | Ubrania podarte, rozdzielone | Jan 19,23-24 |
| Ps 69,21 | Pragnienie | Jan 19,28 |
| Ps 69,21 | Ofiarowano Mu żółć i ocet | Jan 19,28 |
| Ps 22,1 | Opuszczony przez Boga | Mat 27,46 |
| Ps 31,5 | Oddał się Bogu | Łuk 23,46 |
| Ps 34,20 | Kości jego nie będą złamane | Jan 19,33 |
| Ps 22,14 | Ze złamanym sercem | Jan 19,34 |
| Zach 12,10 | Jego bok przebił | Jan 19,34 |
| Amos 8,9 | Ciemność nad ziemią | Mat 27,45 |
| Iz 53,9 | Pochowany w grobie bogacza | Mat 27,57-60 |
Na podstawie książki: „Przewodnik Apologetyczny” – Josh McDowell do której zakupu zachęcam!
Nicejskie wyznanie wiary (Kredo)
Pochodzi ono z 325r n.e.; poprawione w Konstantynopolu w 381r n.e. jest również dowodem na to w jaki sposób wierzyli i rozumieli wiarę chrześcijańską jedni z pierwszych wierzących.
Wierzę w jednego Boga, Ojca Wszechmogącego; Stwórcę nieba i ziemi oraz wszystko, co widzialne i niewidzialne.
I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, jednorodzonego Syna Bożego, zrodzonego z Ojca przed wszystkimi światami, Boga z Boga, Światłość Światłości, Jedynego Boga z Jedynego Boga, zrodzonego, a nie stworzonego, będącego jedną substancją z Ojcem; przez którego wszystko się stało; który dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba i został wcielony przez Ducha Świętego z Dziewicy Maryi i został uczyniony człowiekiem; i został ukrzyżowany także za nas pod Poncjuszem Piłatem; cierpiał i został pochowany; a trzeciego dnia zmartwychwstał, stosownie do tego co mówi Pismo Święte; wstąpił do nieba i zasiadł po prawicy Ojca; i powróci z chwałą bo osądzać zarówno żywych, jak i umarłych; Jego królestwu nie będzie końca.
I w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela; który od Ojca i Syna pochodzi; który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera cześć i chwałę; który mówił przez proroków. I jeden święty powszechny i apostolski kościół. Wyznaje jeden chrzest na odpuszczenie grzechów; i oczekuję zmartwychwstania z martwych i życie wieczne oraz przyjście Życia tego świata. Amen.
Podsumowanie
Jest wiele dowodów na to, że Jezus jest po pierwsze prawdziwą i historyczną postacią jak również jest wiele dowodów na jego Boskość. Zachęcam do studiowania tego tematu, bo jest o wiele więcej dostępnych materiałów. Tak czy inaczej na pewno po za dowodami jest to również kwestia wiary, duchowego poznania i doświadczenia Go w swoim życiu czego każdemu z was życzę! ;) Być może najbliższym porównaniem Boga w trzech osobach jest woda w trzech stanach skupienia: stały – Bóg Ojciec, ciekły – Jezus Chrystus i gazowy – Duch Święty. Jednak każdy z nich to ta sama woda, ten sam Bóg.
Załączam również tabele do pobrania w jednym pliku pdf:
Na podstawie książki: „Przewodnik Apologetyczny” – Josh McDowell do której zakupu zachęcam!
Polecamy również artykuły:
Słuchaj Nowego Testamentu na platformach streaming’owych:
- Biblia audio w przekładzie literackim SNP „Stare i Nowe Przymierze”
Pobierz aplikacje Biblia Polska na telefon android lub apple:
- PISMO ŚWIĘTE – BIBLIA AUDIO – POBIERZ TUTAJ
