Turecki poseł Hasan Bitmez upadł i dwa dni później umarł w szpitalu w Ankarze na zawał serca po złorzeczeniu na Izrael….
Minister zdrowia Fahrettin Koca powiedział w czwartek, że Hasan Bitmez, 54-letni członek islamistycznej partii Saadet Partisi, czyli Partii Felicity, zmarł w szpitalu w Ankarze dwa dni po incydencie.
„Pozwalacie statkom pływać do Izraela i bezwstydnie nazywacie to handlem. […] Jesteście wspólnikami Izraela” – powiedział Bitmez w swoim przemówieniu skierowanym do Partii Sprawiedliwości i Rozwoju (AK) prezydenta Recepa Tayyipa Erdogana we wtorek po umieszczeniu na podium plakatu z napisem:
„Morderca Izrael; współpracownik AKP.”
„Nawet jeśli unikniecie męki historii, nie uda wam się uciec przed gniewem Bożym” – powiedział pod koniec 20-minutowego przemówienia, po czym upadł na mównicę.
Inni członkowie Wielkiego Zgromadzenia Narodowego pospieszyli na pomoc, a Koca powiedział we wtorek, że Bitmez został „reanimowany w parlamencie i w ciągu 20 minut przewieziono go do szpitala”, gdzie sprzęt medyczny utrzymywał go przy życiu.
Opozycjonista był żonaty i miał jedno dziecko, był absolwentem uniwersytetu Al-Azhar w Kairze, pracował dla islamskich grup pozarządowych i był przewodniczącym Centrum Badań nad Unią Islamską.
W swoim przemówieniu oskarżył rząd o kontynuowanie przyjaznych stosunków gospodarczych z Izraelem podczas ataku na Gazę, w którym zginęło prawie 19 000 Palestyńczyków. Jego uwagi wywołały drwiny ze strony członków partii AK.
Chociaż Erdogan pracował nad poprawą stosunków z Izraelem po okresie zamrożonych relacji z Izraelem, to jednak potępiał obecną wojnę między Izraelem a palestyńską grupą zbrojną Hamas, nazywając Izrael „państwem terroru” i nalegając na zawieszenie broni.
Podczas małej ceremonii pogrzebowej, która odbyła się na terenie Wielkiego Zgromadzenia Narodowego, trumna Bitmeza została udekorowana turecką flagą, a także przymocowano też do niej małą flagę palestyńską.
Izrael: Cenny Klejnot w Oczach Boga
Biblia mówi dość sporo na temat szacunku dla narodu Izraelskiego w Starym i Nowym Testamencie. Mamy sporo wersetów wskazujących jasno, że Izrael jest cenny w Bożych oczach. W świecie współczesnego zrozumienia duchowości, wiele tradycji i kultur odnosi się do swoich unikalnych więzi z boskością. Jednym z najbardziej znaczących przykładów takiej relacji jest powiązanie Izraela z Bogiem, opisane w Biblii. W historii ludzkości niewiele narodów zyskało miano tak wyjątkowo cenne w oczach Stwórcy, jak Izrael.
Głębokie Korzenie Duchowej Więzi
Biblijne opisy relacji Boga z Izraelem są pełne metafor i opisów, które podkreślają wyjątkowość i głębokość tej więzi. Jednym z najbardziej poruszających obrazów jest ten z Księgi Powtórzonego Prawa 32:10, gdzie Izrael jest opisany jako „źrenica” w oku Boga. To porównanie jest wyjątkowe w swojej intensywności i bliskości, sugerując, że Bóg chroni Izrael z troskliwością i czujnością, jaką okazuje się najbardziej wrażliwej części ludzkiego ciała.
„Znalazł go [Izraela] w ziemi pustynnej, W pustkowiu, gdzie wyją dzikie zwierzęta; Otoczył go, zaopiekował się nim, strzegł jak źrenicę swego oka.” – 5 Moj 32,10
Izrael jako Naród Wybrany
Począwszy od Księgi Wyjścia 19:5-6, gdzie Izraelici są opisani jako „szczególny skarb spośród wszystkich narodów”, Biblia wielokrotnie podkreśla wyjątkową pozycję Izraela w planie Bożym. Bycie „królestwem kapłanów i świętym narodem” wskazuje na szczególną rolę Izraela jako pośrednika między Bogiem a resztą świata.
„Teraz więc, jeśli wy pilnie posłuchacie mojego głosu i zachowacie moje przymierze, będziecie moim szczególnym skarbem spośród wszystkich narodów, bo mój jest cały świat. Wy zaś będziecie mi królestwem kapłanów i świętym narodem.” – Księga Wyjścia 19:5-6
Niekończące się Miłosierdzie
Księga Izajasza 43:1,4 dostarcza dalszego wglądu w tę relację, mówiąc o nieustającym miłosierdziu Boga i jego niekończącej się miłości do Izraela. Pomimo wielu wyzwań i trudności, przez które naród Izraela przeszedł, Bóg pozostaje wierny swoim obietnicom i trosce.
„Lecz teraz tak mówi Pan, który cię stworzył, Jakubie, i który cię ukształtował, Izraelu: Nie bój się, bo cię wykupiłem, wezwałem cię po imieniu, jesteś mój… Ponieważ jesteś cenny w moich oczach, szanowany i ja cię kocham…” – Izajasza 43:1,4
Nowotestamentowe Potwierdzenie
W Nowym Testamencie ta relacja jest kontynuowana i potwierdzona, zwłaszcza w Listach do Rzymian. Rzymian 11:1-2a i 9:4-5 podkreślają niezachwianą pozycję Izraela jako ludu wybranego, pomimo pojawienia się nowego przymierza przez Jezusa Chrystusa.
„Pytam więc: czy Bóg odrzucił swój lud? Niechże to będzie z daleka! Ja też jestem Izraelitą, z potomstwa Abrahama, z pokolenia Beniamina. Bóg nie odrzucił swego ludu, który przedtem poznał.” – Rzymian 11:1-2a
„Oni są Izraelitami; do nich należy synostwo, chwała, przymierza, nadanie Prawa, kult religijny i obietnice; do nich należą ojcowie, a z nich, według ciała, pochodzi Chrystus, który jest nad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki. Amen.” – List do Rzymian 9:4-5
Znaczenie dla Współczesnych Wierzących
Dla współczesnych wierzących, zarówno żydowskich, jak i chrześcijańskich, zrozumienie i docenienie tej wyjątkowej relacji między Bogiem a Izraelem może być źródłem inspiracji i duchowego wzbogacenia. Uświadamia ona o niezmiennym charakterze Bożych obietnic i planów, a także o wyjątkowej roli, jaką narody i kultury mogą odgrywać w Bożym planie zbawienia.
Zrozumienie biblijnej relacji Boga z Izraelem pozwala na głębsze spojrzenie na historię zbawienia i Bożą troskę o ludzkość. Przybliża nas do zrozumienia, jak cenny jest każdy naród i każda osoba w oczach Stwórcy, a także jak ważne jest, abyśmy sami pielęgnowali naszą relację z Bogiem. Izrael, jako źrenica w oku Boga, przypomina nam o niezwykłej wartości, jaką każdy z nas ma w Jego planie.
Przestroga z Historii – Przypadek Heroda Agryppy I
Po głębokiej analizie znaczenia Izraela w Bożych oczach, warto również przywołać ostrzeżenie, które płynie z historii biblijnej. Przykładem tego jest przypadek Heroda Agryppy I, wspomnianego w Dziejach Apostolskich 12:21-23. Jego historia stanowi przestrogę dla tych, którzy stają w opozycji do Bożych planów i narodu wybranego.
Herod Agryppa I był królem, który znany był ze swojego prześladowania wczesnych chrześcijan i nieprzyjaznego stosunku do Izraela. Biblijna relacja opisuje, jak Herod przyjął boskie uwielbienie od ludu. Podczas pewnego publicznego wystąpienia, gdy ludzie okrzyknęli go „bogiem, a nie człowiekiem”, Herod nie zaprzeczył temu i przyjął to uwielbienie.
Jednakże, jak relacjonują Dzieje Apostolskie, ta pycha i samouwielbienie doprowadziły do jego dramatycznej śmierci. Tekst mówi, że Herod został uderzony przez anioła Bożego i „oblazły go robaki”. Ta śmierć jest często interpretowana jako bezpośrednia kara Boża za jego pychę i za to, że przypisał sobie boską cześć, która należała się jedynie Bogu.
Przypadek Heroda Agryppy I jest przestrogą, że nieprzyjaźń wobec Boga i Jego narodu może prowadzić do tragicznych konsekwencji. W historii biblijnej, jak i w historii ludzkości, wielokrotnie pojawiają się ostrzeżenia przed pychą i samouwielbieniem, a los Heroda Agryppy I jest jednym z najbardziej wymownych przykładów tego, jak taki postępek jest odbierany w perspektywie biblijnej.
Przykład ten przypomina, że każda osoba i każdy naród są cenni w oczach Boga, a szacunek dla Jego planów i poszanowanie świętości Jego ludu jest kluczowe dla prawdziwego zrozumienia naszego miejsca w świecie i w historii zbawienia.
Źródło: msn.com, reuters.com, aljazeera.com
