Aniołowie i ich znaczenie w Biblii

Słowo „anioł” pojawia się w Biblii ponad 300 razy. Zaprzeczać istnieniu aniołów – pisze pewien chrześcijański filozof – znaczy tyle, co wyrwać z Biblii co drugą stronę.

„Począwszy od anioła z raju aż do anioła z Apokalipsy, który zaręcza, że nie będzie czasu – pisze ze swej strony Paul Claudel – począwszy od tego, który pocieszał Hagar, aż do tego, który uwolnił z kajdan świętego Piotra, przez całą historię świętą przebiegają ci bracia groźni, pouczający i współczujący.”

Istotnie, ta pełna tajemnic czynna obecność aniołów snuje się poprzez całą Biblią, chociaż nie wszędzie występują oni w niej tak widocznie, jak w Księdze Rodzaju, w Apokalipsie, w Ewangeliach i w Dziejach Apostolskich.

W czasach apostołów aniołowie byli o wiele bardziej powszechni niż obecnie. Po tym, jak Piotr został uwolniony z więzienia, zapukał do drzwi, gdzie zgromadzeni byli bracia. Gdy dziewczyna imieniem Rode, poszła otworzyć drzwi, zapewniła ich, że to Piotr, oni jej jednak odpowiedzieli:

„To jego anioł” – DzAp 12,15

To była ich pierwsza myśl, która wskazuje na to, jak powszechne było w tamtym czasie doświadczanie wizytacji anielskich. Były one bardziej spotykane i nie budziły zdziwienia.

Kim są aniołowie?

Aniołowie to istoty, które znacznie przewyższają ludzi mocą i zdolnościami (2 Pio 2,11). Żyją w niebie, czyli w świecie duchowym, ale mogą być posłane wszędzie (1 Król 8,27; Jan 6,38). W Biblii czasem nazywa się je duchami (1 Król 22,21; Ps 18,10). Inaczej mówiąc są to byty duchowe, które służą i na różne sposoby wypełniają zamysły Boga.

Pierwotnie wyraz aniołowie pochodzi od greckiego słowa ἄγγελος (ángelos, według wymowy bizantyjskiej ánhielos) a tłumaczy się go jako „posłaniec”. W biblijnym Starym Testamencie analogiczne byty duchowe są nazywane w języku hebrajskim מלאך, mal’ach – co również znaczy „posłaniec”. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że zarówno gr. angelos jak i hebr. mal’ach oznaczają posłańca w ogóle, bez przesądzania o jego ludzkiej bądź duchowej naturze.

Określenie „Anioł” oznacza bardziej funkcję, niż naturę. Z natury te byty są duchami, oraz posiadają funkcję „aniołów” czyli posłańców. To czym są, to duchami, a co robią, to są aniołami czyli posłańcami Bożymi.

Anioły są duchowymi istotami, które myślą, posiadają emocje i wolę. Jest to prawda zarówno o złych, jak i o dobrych aniołach. Aniołowie:

• Myślą (Mat 8,29; 2 Kor 11,3; 1 Piotra 1,12),
• Posiadają emocje (Łukasza 2,13-14, Jakuba 2,19; Apok 12,17),
• Mają wolę (Łuk 8,28-31; 2 Tym 2,26; Judy 6),
• Inteligencję (2 Kor 11,3, 14)

Szatan był aniołem, który został wyrzucony z nieba wraz z wieloma innymi aniołami, które postanowiły pójść za nim i wybrały grzech (2 Pio 2,4). W kwestii wolnej woli, Biblia ujawnia, że było to ćwiczenie polegające na możliwości dokonania wyboru (Judy 1,6).

Anioły są istotami duchowymi (Hebr 1,14), bez prawdziwie fizycznego ciała. Fakt, że nie posiadają one ciała nie wpływa na ich osobowość (podobnie jak u Boga) mogą przybierać różną postać. Biblia mówi też: 

„Czyż więc wszyscy [aniołowie] nie są duchami przeznaczonymi do posługiwania? Czyż nie zostali posłani po to, aby być pomocą dla tych, którzy mają osiągnąć zbawienie?” – Hebr 1,14 (BWP)

Aniołowie między innymi służą na ziemi ludziom wierzącym i strzegą ich podobnie jak demony mogą wiązać i zniewalać ludzi. Aniołowie są całkowicie odmiennymi istotami aniżeli ludzie. Ludzie nie stają się aniołami po śmierci. Aniołowie nigdy nie będą i nie były ludźmi. Bóg stworzył anioły, tak jak stworzył całą ludzkość.

Skąd się wzięli aniołowie?

Stworzył je Bóg – Jezus, który też jest nazwany w Biblii „pierworodnym wszelkiego stworzenia”. W liście do Kolosan tak opisano rolę Jezusa w stwarzaniu:

„On [Jezus] jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia, ponieważ w nim zostało stworzone wszystko, co jest na niebie i na ziemi, rzeczy widzialne i niewidzialne, czy to trony, czy panowania, czy nadziemskie władze, czy zwierzchności; wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone. On też jest przed wszystkimi rzeczami i wszystko na nim jest ugruntowane, On także jest Głową Ciała, Kościoła; On jest początkiem, pierworodnym z umarłych, aby we wszystkim był pierwszy, Ponieważ upodobał sobie Bóg, żeby w nim zamieszkała cała pełnia boskości I żeby przez niego wszystko, co jest na ziemi i na niebie, pojednało się z nim dzięki przywróceniu pokoju przez krew krzyża jego.” – Kol 1,15-20

To właśnie za Jego pośrednictwem zostało stworzone wszystko w niebiosach i na ziemi, co widzialne i co niewidzialne – również aniołowie. Istoty te nie żenią się ani nie mają potomstwa (Mar 12,25). Każdy z tych „synów prawdziwego Boga” został stworzony indywidualnie (Job 1,6).

Aniołowie w Biblii

Anioły po raz pierwszy w Biblii pojawiły się w 1 Moj 3,24, gdy Adam i Ewa zostali wygnani z Ogrodu Eden. Bóg wtedy umieścił cherubina z płonącym mieczem, aby strzegł wejścia do raju.

Kolejna wzmianka mówiąca o ukazaniu się anioła pochodzi z 1 Moj 16,7, około 1900 lat później. Hagar, egipska służąca, która urodziła Ismaela Abrahamowi, została pouczona przez anioła, aby powróciła i była posłuszna swojej pani Saraj.

Abrahama odwiedził również Bóg i dwóch aniołów, o czym czytamy w 1 Moj 18,2, i otrzymał od Niego ostrzeżenie o zbliżającym się zniszczeniu Sodomy i Gomory.

Ci sami dwaj aniołowie odwiedzili Lota, któremu przekazali, aby uciekał z rodziną z miasta, zanim zostanie ono zniszczone (1 Moj 19,1-11). Aniołowie ukazali również ponadnaturalną moc sprawiając, że mężczyźni którzy grozili Lotowi stracili wzrok.

Gdy Jakub widział wielu aniołów (1 Moj 32,1) od razu spostrzegł, że jest to armia Boża.

W 4 Moj 22,22 anioł sprzeciwił się nieposłusznemu prorokowi Balamowi, który go z początku nie rozpoznał, w przeciwieństwie do jego oślicy.

Marię również odwiedził anioł, który powiedział jej, że zostanie matką Mesjasza, natomiast Józef został ostrzeżony, aby zabrał Marię i Jezusa do Egiptu i uchronił rodzinę przed konsekwencjami nowego rozporządzenia Heroda (Mat 2,13).

Ci, którym ukazują się aniołowie z początku odczuwają lęk (Sędz 6,22; 1 Kron 21,30; Mat 28,5). One również przekazują wiadomości od Boga, często potwierdzając je w ponadnaturalny sposób. W każdym przypadku aniołowie wskazują na Boga i oddają mu chwałę. Aniołowie nie przyjmują chwały i uwielbienia, bo chwała i uwielbienie należą się jedynie Bogu (Obj 22,8-9).

Jak wiele jest aniołów?

W Biblii nie podano dokładnej liczby, ale wskazano, że jest ona ogromna. Na przykład apostoł Jan zobaczył w wizji setki milionów aniołów (Obj 5,11).

„A gdy spojrzałem, usłyszałem głos wielu aniołów wokoło tronu…, a liczba ich wynosiła krocie tysięcy i tysiące tysięcy” – Obj 5,11 (BW)

Czy aniołowie różnią się hierarchią?

Tak. Największą władzę i najwyższą pozycję ma Michał, będący archaniołem (Judy 9; Obj 12,7). Wysoką rangę mają też serafowie – służą oni w pobliżu tronu Bożego (Iz 6:2, 6). Inna ważna grupa to cherubowie, którzy otrzymują specjalne zadania. Na przykład po wygnaniu Adama i Ewy z raju to właśnie oni strzegli jego bram (Rodz 3,23, 24).

Według chrześcijańskiej tradycji liczba chórów anielskich (porządków niebiańskich) waha się od 7 do 11. Zostały one uporządkowane w trzech triadach (podział św. Ambrożego):

	Surowość	Równowaga	Tolerancja
Kontemplacji najbliżej Boga.	Chór III Trony Wyróżniają się posłuszeństwem	Chór I Serafini Górują miłością nad innymi chórami	Chór II Cherubini Pełne wiedzy Bożej
Kosmosu posiadające władze nad ciałami niebieskimi.	Chór VI Potęgi (Władze) Powstrzymujące wysiłki demonów	Chór V Moce (Cnoty) Przypisuje się im moc czynienia cudów	Chór IV Panowania Regulujące anielskie obowiązki
Świata opiekujące się światem oraz ludźmi.	Chór VIII Archaniołowie Spełniają najważniejsze zadania	Chór IX Aniołowie Opiekunowie ludzi	Chór VII Zwierzchności (Księstwa) Kierujące państwami i narodami

Choć Biblia podaje nazwy niektórych zastępów, jak Serafini czy Cherubini, to nie wskazuje, że określenia te dotyczą różnych, oddzielnych grup aniołów. Na przykład archaniołem w Biblii nazwany jest też siódmy z aniołów trąbiących w wizjach przedstawionych w Objawieniu Jana. Natomiast bliżej tronu Boga niż siedmiu aniołów spełniających funkcje Serafinów, znajdują się jedynie cztery istoty żyjące (zwierzęta) będące na samym tronie, które można nazwać Cherubinami, gdyż wiele wersetów Pisma Świętego mówi o tym, że Bóg zasiada właśnie na nich.

Aniołowie w niebie posiadają swoją hierarchię wedle podziału na dziewięć chórów anielskich. Są to: 

• Pierwsza hierarchia – Serafiny, Cherubiny i Trony, 

Najbliżej Boga znajduje się pierwsza hierarchia, która jest jednocześnie najbardziej doskonała. Aniołowie z chóru Serafinów posiadają największą moc, chronią tron Boga i napełniają żarem miłości pozostałe anioły. Cherubini to dawcy wiedzy bożej, którzy rozlewają mądrość na inne istoty. Trony przynoszą zaś sprawiedliwość Boga, przebywając stale przed jego tronem i majestatem.  

Serafiny – To duchy niebieskie, w postaci ludzkiej ze skrzydłami, zakrywające sobie oblicze na znak czci dla Boga, pierwszy raz wzmiankowane w Biblii w związku z Bogiem; imię ich znaczy „ognisty”, „palący”. Może identyczne z cherubami na Arce Przymierza? (Iz 6,2). Hebrajski rzeczownik שרף (saraf) zwykle łączony jest z czasownikiem להישרף (lehisaref) oznaczającym spalać się, płonąć. W ten sposób sugerowano, że serafini to istoty mające jakiś związek z ogniem (powstały z bezdymnego ognia). Serafowie (i pokrewni im cherubowie) nie pełnili funkcji posłańców Bożych (aniołów). Sama Biblia bowiem nigdzie nie mówi o serafach jako o istotach będących aniołami.

Cherub lub cherubin (l.mn. cheruby, cherubini, cherubiny, cherubinowie; hebr. l.p. כְּרוּב kərūv, l.mn. כְּרוּבִים krūvîm od akadyjskiego karābu – błogosławić, modlić się, poświęcać) – według wierzeń, potężna nadprzyrodzona istota, stojąca bardzo wysoko w hierarchii Bożych bytów, znajdująca się często w bezpośredniej bliskości Boga.

• Druga hierarchia – Panowania, Moce (Cnoty) i Władze, 

Panowania, czyli chór drugiej hierarchii, regulują anielskie porządki. Służą one Serafinom i Cherubinom w utrzymaniu ładu i regulują czynności w niższych sferach anielskich. Cnoty, określane także jako Moce lub Mocarstwa, to potężne anioły, które udzielają pomocy dzięki sile otrzymanej przez spełnianie bożych rozkazów. Władze, inaczej Potęgi, odzwierciedlają zaś władzę Boga. Ten rodzaj aniołów najmocniej osłania i broni ludzi na ziemi przed siłami piekła i szatana. 

Podstawą biblijną zaliczenia Mocy i Panowań do rzędów duchów stworzonych są słowa Nowego Testamentu, przede wszystkim apostoła Pawła, który wylicza niektóre z nich twierdząc, iż Chrystus zasiada ponad wszelką Zwierzchnością i Władzą i Mocą i Panowaniem (Ef 1, 21). Zaś w innym miejscu stwierdza, że w Nim zostały stworzone: czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze (1 Kol 1, 16). Ponadto pisze on, że ani śmierć, ani życie, ani Aniołowie, ani Zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani Moce (Rz 8, 38), nie zdołają nas odłączyć od miłości Boga. Św. Piotr Apostoł głosi o Chrystusie, iż poszedł do nieba, gdzie poddani Mu zostali Aniołowie i Władze, i Moce (1 P 3, 22).

W Ewangeliach Jezus Chrystus mówi o Mocach niebieskich (Mocach niebios), które zostaną wstrząśnięte (Mt 24, 19; Mk 13, 24; Łk 21, 26). Prorok Daniel zaś, że panowanie i władzę, i wielkość królestw pod całym niebem otrzyma lud święty Najwyższego. Królestwo Jego będzie wiecznym królestwem; będą Mu służyły wszystkie moce i będą Mu uległe (Dn 7, 27).

• Trzecia hierarchia – Zwierzchnictwa, Archanioły i Aniołowie

Trzecia hierarchia jest wprawdzie najbardziej oddalona od Boga, jednak jest najbliżej ludzi. Chór Zwierzchnictwa, nazywany też chórem Księstwa, ma za zadanie kierować państwami i narodami. Archanioły – spełniają najważniejsze ziemskie zadania i utrzymują anioły w harmonii i jedności. Zadaniem Chóru Aniołów jest natomiast opiekowanie się konkretnymi aniołami. To wśród nich umiejscowiony jest w niebie Anioł Stróż.  

Podstawą biblijną zaliczenia Zwierzchności do rzędów duchów stworzonych są słowa św. Pawła Apostoła, który wylicza niektóre z nich twierdząc, iż Jezus Chrystus, który jest Głową wszelkiej Zwierzchności i Władzy (Kol 2, 10), zasiada ponad wszelką Zwierzchnością i Władzą i Mocą i Panowaniem (Ef 1, 21), w Nim zostały stworzone: czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze (1 Kol 1, 16) oraz pokona wszelką Zwierzchność, Władzę i Moc (1 Kor 15, 24). Ponadto pisze on, że ani śmierć, ani życie, ani Aniołowie, ani Zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani Moce (Rz 8, 38), nie zdołają nas odłączyć od miłości Boga, lecz Wieloraka w przejawach mądrość Boga poprzez Kościół stanie się jawna Zwierzchnościom i Władzom na wyżynach niebieskich (Ef 3, 10); Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, lecz przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła na wyżynach niebieskich (Ef 6, 12).

Drugie źródło to Księga Daniela, w której wymieniany jest jeden z pierwszych książąt (gr. εἷς τῶν ἀρχόντων τῶν πρώτων; łac. unus de principibus primis) Michał, jako opiekun Izraela oraz duchowy książę (gr. ὁ στρατηγὸς; łac. princeps) królestwa Persów i drugi Greków, czyli Jawanu (Dn 10, 13. 20).

Archanioł Michał (Dan 10,13.21;12,1; Judy 1,9, Obj 12,7)

Imię archanioła Michała pochodzi od hebrajskiego Mika’el i oznacza dosłownie „któż jak Bóg”. Św. Jan w Apokalipsie określa go jako tego, który stoi na czele duchów niebieskich i walczącego z szatanem. Zajmuje on zatem pierwsze miejsce wśród archaniołów.

Kiedy szatan zbuntował się i wystąpił przeciwko Bogu, archanioł Michał wystąpił przeciwko niemu jako pierwszy. Jego podstawowym posłannictwem jest zatem walka o chwałę i cześć Boga. W Biblii wymieniany jest jako jeden z najwyższych książąt nieba, a także jako obrońca ludu izraelskiego. Archanioł Michał miał także chronić ciała Mojżesza, biblijnego przywódcy Izraelitów, po jego śmierci.

Archanioł Gabriel (Dan 8,16; 9,21; Łuk 1,19.26)

Imię Gabriel – w hebrajskim Geber’el składa się z dwóch wyrazów, czyli geber, co znaczy „silny” oraz el – „Pan Bóg”. Znaczenie imienia archanioła Gabriela to zatem „wojownik boży”, „moc boża”. Uznawany jest za opiekuna Rodziny Jezusa w Piśmie Świętym, powszechnie uważa się go też za anioła-posłańca. Archanioł Gabriel w Biblii zwiastował Maryi narodzenie Jezusa, powiadomił o tym także Św. Józefa. W Starym Testamencie wskazuje się go jako tego, który włada rajem.

Szatan

To jest upadły anioł/ archanioł. Szatan był aniołem, który został wyrzucony z nieba wraz z wieloma innymi aniołami, które postanowiły pójść za nim i wybrały grzech (2 Pio 2,4).

Abadon lub Apolion

To również jest upadły anioł

Czy aniołowie stoją wyżej od ludzi?

Biblia mówi w jednym miejscu, że zostaliśmy stworzeni jako mało mniejsi niż aniołowie:

„…Cóż jest człowiek, iż nań pamiętasz? Albo Syn człowieczy, iż go nawiedzasz? Albowiem mało mniejszym uczyniłeś go od Aniołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go.” – Ps 8, 5-6 (BG)

Z kolei w innym miejscu mówi o tym, że będziemy sądzić aniołów, choć chodzi tu prawdopodobnie o upadłe anioły. Po co było by sądzić te, które żyją blisko Boga? Tak, czy inaczej to my będziemy tymi, którzy je osądzą. To stawia nas w bardziej zaszczytnym miejscu.

„Czy nie wiecie, że święci świat sądzić będą? A jeśli wy świat sądzić będziecie, to czyż jesteście niegodni osądzać sprawy pomniejsze? Czy nie wiecie, że aniołów sądzić będziemy? Cóż dopiero zwykłe sprawy życiowe?” – 1 Kor 6,2-3

W innych miejscach Słowo Boże mówi, że są oni współsługami naszymi i Boga:

„A ja, Jan, słyszałem i widziałem to. A gdy to usłyszałem i ujrzałem, upadłem do nóg anioła, który mi to pokazywał, aby mu oddać pokłon. I rzecze do mnie: Nie czyń tego! Jestem współsługą twoim i braci twoich, proroków, i tych, którzy strzegą słów księgi tej, Bogu oddaj pokłon!” – Obj 22,8-9

Prawdopodobnie do momentu, gdy nie poznaliśmy Jezusa i Duch Św. nie zamieszkał w nas byliśmy „niewiele mniejsi” od aniołów. Jednak, gdy Jezus Chrystus nas wykupił swoją krwią i doświadczyliśmy usynowienia zasiadamy teraz po prawicy tronu Bożego razem z Chrystusem. Nasza pozycja w Chrystusie jest zupełnie inna. Dlatego wszystkie te fragmenty są prawdziwe. To jest wypowiedź o tym, gdzie się znajduje obecnie Jezus:

„…gdy wzbudził go [Jezusa] z martwych i posadził po prawicy swojej w niebie ponad wszelką nadziemską władzą i zwierzchnością, i mocą, i panowaniem, i wszelkim imieniem, jakie może być wymienione, nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym; I wszystko poddał pod nogi jego, a jego samego ustanowił ponad wszystkim Głową Kościoła” – Ef 1,20-22

Natomiast kawałek dalej pisze o tym, gdzie my teraz się znajdujemy:

„Ale Bóg, który jest bogaty w miłosierdzie, dla wielkiej miłości swojej, którą nas umiłował, I nas, którzy umarliśmy przez upadki, ożywił wraz z Chrystusem – łaską zbawieni jesteście – I wraz z nim wzbudził, i wraz z nim posadził w okręgach niebieskich w Chrystusie Jezusie” – Ef 2,4-6

Znajdujemy się razem z Chrystusem na zaszczytnym miejscu. On jako głowa a my jako jego ciało – kościół.

Czy aniołowie śpiewają?

Prawdopodobnie najwyraźniejszym fragmentem poruszającym tą kwestię jest Ks. Joba 38,7, gdzie czytamy, że podczas stworzenia świata „gwiazdy poranne chórem radośnie się odezwały i okrzyk wydali wszyscy synowie Boży.” Studiując poezję hebrajską „gwiazdy poranne” są utożsamiane z „aniołami”, a śpiew z radosnymi okrzykami. Wydaje się dość proste i oczywiste, że to aniołowie śpiewali. Jednak hebrajskie słowo tłumaczone jako „śpiewali” nie zawsze wskazuje na muzykę. Może być również przetłumaczone jako „radosne wykrzykiwanie”, „głośne płakanie” lub „weselenie się.”

Ks. Objawienia 5 jest innym przykładem, który może wskazywać, że aniołowie śpiewają. Werset 9 mówi o istotach, które „śpiewały nową pieśń” w niebie. Tymi śpiewającymi istotami jest dwudziestu czterech starszych i cztery żywe stworzenia — być może istoty anielskie, ale nie są dokładnie tak nazwane. Później w wersecie 11 słyszany jest „głos wielu aniołów.” Ale słowo tutaj użyte mówi o „głosie”, a nie dokładnie o „śpiewie.” Słowa zastępów anielskich w wersecie 12 są całkiem podobne do słów pieśni w wersecie 9, ale słowa aniołów nie mówią dokładnie o śpiewie. Zatem, nie ma jednoznacznego dowodu w 5 rozdziale Ks. Objawienia, że aniołowie śpiewają.

A co z historią Narodzenia Bożego? Ew. Łukasza 2,13-14 mówi, „I zaraz z aniołem zjawiło się mnóstwo wojsk niebieskich, chwalących Boga i mówiących: Chwała na wysokościach Bogu…” Zauważ ponownie, że słowa aniołów są „mówione”, a nie dokładnie „śpiewane.” Skoro śpiewanie jest rodzajem wypowiadania się, fragment nie wyklucza koncepcji, że anioły śpiewały – ale ten fragment nie pozostawia tej kwestii rozstrzygniętej.

Czy aniołowie są płci męskiej czy żeńskiej?

Biblia niekoniecznie wskazuje na płciowość aniołów – męską czy żeńską. Gdy w relacji biblijnej „przypisana” jest jakąś płciowość, to dotyczy to płci męskiej (1 Księga Mojżeszowa 1,10, 12; Księga Objawienia 7,2; 8,3; 10,7) i pojawiają się jedynie imiona męskie: Michał i Gabriel. Jezus podaje, że w niebie aniołowie nie wychodzą za mąż.

„Przy zmartwychwstaniu tedy któregoż z tych siedmiu żoną będzie? Wszak ją wszyscy mieli. A Jezus odpowiadając, rzekł im: Błądzicie, nie znając Pism ani mocy Bożej. Albowiem przy zmartwychwstaniu ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić, lecz będą jak aniołowie w niebie.” – Mat 22,28-30

Czy mamy aniołów stróżów?

Chociaż aniołowie troszczą się o duchowe dobro sług Bożych, nie musi to oznaczać, że każdemu chrześcijaninowi Bóg wyznaczył na osobistego stróża konkretnego anioła (Mateusza 18,10). Aniołowie nie chronią sług Bożych przed każdą trudnością czy pokusą. Biblia wskazuje, że kiedy spotykają nas próby, Bóg często ‛daje wyjście’ w ten sposób, że udziela nam mądrości i sił, dzięki którym możemy wytrwać (1 Koryntian 10,12, 13; Jakuba 1,2-5).

Nie ulega wątpliwości, że dobre anioły pomagają chronić wierzących, objawiają informacje, prowadzą ludzi i, ogólnie mówiąc, służą Bożym dzieciom. Trudne pytanie dotyczy tego, czy każda osoba albo każda osoba wierząca, posiada swojego anioła stróża, który jest jemu/jej w pewnym sensie „przypisany”? Biblia nie mówi nic o „Aniele – stróżu”. Nie powinniśmy się modlić również modlitwą „Aniele stróżu mój…”. Po pierwsze modlimy się jedynie do Boga a po drugie jeśli Biblia nigdy takowego nie wspomina to i my nie powinniśmy.

Aniołowie mogą pojawiać się na Ziemi jako zwykli ludzie. Biblia mówi: 

„Gościnności nie zapominajcie; przez nią bowiem niektórzy, nie wiedząc o tym, aniołów gościli.” – Hbr 13, 2 (BW)

Aniołowie są specjalnymi „opiekunami” ludzi. Biblia mówi: 

„Baczcie, abyście nie gardzili żadnym z tych małych, bo powiadam wam, że aniołowie ich w niebie ustawicznie patrzą na oblicze Ojca mojego, który jest w niebie.” – Mat 18,10 (BW)

Aniołowie ochraniają nas. Biblia mówi: 

„Nie dosięgnie cię nic złego I plaga nie zbliży się do namiotu twego, Albowiem aniołom swoim polecił, Aby cię strzegli na wszystkich drogach twoich.” – Ps 91,10-11 (BW)

Bóg posyła aniołów swoich aby ochraniali nas przed niebezpieczeństwami. Biblia mówi: 

„Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w drodze…” – Wyj 23, 20 (BW)

Kim jest anioł Pański?

Dokładna tożsamość „anioła Pańskiego” nie jest przedstawiona w Piśmie Świętym. Istnieje jednak wiele cennych „wskazówek”, które mogą nam pomóc w określeniu jego tożsamości. Większość świętych aniołów nie jest nazwana w Biblii, ale są opisani jako „wybrani aniołowie” (1 Tym 5,21).

Wyrażenia „zwierzchności” i „moce” wydają się być używane w odniesieniu do wszystkich aniołów, zarówno do upadłych jak i świętych (Ew. Łukasza 21,26; Rzymian 8,38; Efezjan 1,21; 3,10; Kolosan 1,16l 2,10,15; 1 Piotra 3,22).

Niektóre anioły są określane jako „cherubowie”, to są żywe istoty, które bronią Bożej świętości przed jakimkolwiek skaleniem grzechu (1 Ks. Mojżeszowa 3,24; 2 Ks. Mojżeszowa 25,18, 20).

„Serafowie” są inną klasą aniołów, wspomnianych tylko raz w Piśmie Świętym w Ks. Izajasza 6,2-7 i są opisane jako aniołowie z trzema parami skrzydeł. Najwidoczniej miały za zadanie wielbić Boga, będąc posłańcami Bożymi na ziemi i są szczególnie wrażliwi na Bożą świętość. Większość odniesień odnośnie aniołów świętych w Piśmie Świętym nawiązuje do ich służb, które mają szeroki zasięg. Anioły święte były obecne przy stworzeniu, przy nadaniu Prawa, przy narodzinach Chrystusa i jego zmartwychwstaniu, przy jego wniebowstąpieniu i będą obecne przy pochwyceniu Chrystusa oraz ponownym jego przyjściu.

Upadłych aniołów jest zdecydowanie mniej – 1/3, aniżeli świętych aniołów i opisani są jako upadli od pierwszego miejsca w którym się pojawiają. Poprowadzone przez szatana, który początkowo był świętym aniołem, upadłe anioły zdradziły, zbuntowały się przeciwko Bogu i stały się grzeszne w swojej naturze i postępowaniu. Upadłe anioły zostały podzielone na dwie klasy: te, które są wolne i te, które zostały związane. Spośród upadłych aniołów, szatan jako jedyny jest w szczególny sposób opisany w Biblii. Gdy szatan upadł (Ew. Jana 8,44; Ew. Łukasza 10,18), pociągnął za sobą jedną trzecią aniołów. Wśród nich, niektóre są zatrzymane w łańcuchach w oczekiwaniu na sąd (1 Koryntian 6,3; 2 Piotra 2,4; Judy 1,6), a pozostali są wolni i są demonami, duchami, o których wspominają różne fragmenty Nowego Testamentu ( Ew. Marka 5,9, 15; Ew. Łukasza 8,30; 1 Tymoteusza 4,1). Oni są sługami szatana we wszystkich jego przedsięwzięciach i dzielą jego los (Ew. Mateusza 25,41; Ks. Objawienia 20,10).

Różne zadania aniołów

Istnieją dziesiątki biblijnych przykładów wizyt aniołów, więc wiemy że Bóg może i wykorzystywał anioły, aby osiągnąć pewne rzeczy. To, czego nie wiemy na pewno jest to jak często anioły pozwalały sobie na to, aby być widocznymi dla ludzi. Tutaj mamy kilka podstawowych rzeczy o aniołach z Biblii:

• Anioły mogą udzielać ludziom wskazówek (1 Ks. Mojżeszowa 16,9),
• Służą i stają przed Bogiem (Psalm 103,20; Apokalipsa 22,9; Księga Hioba 1,6; 2,1),
• Pomagać ludziom (Ks. Daniela 6.22),
• Przynoszą odpowiedzi na nasze modlitwy (Dzieje Apostolskie 12,5-10),
• Dostarczać ludziom wiadomości (Ew. Łukasza 1,35),
• Pomagają przyprowadzać ludzi do Chrystusa (Dzieje Apostolskie 8,26; 10,3),
• Zachęcają nas w trudnym dla nas czasie (Dzieje Apostolskie 27,23,24),
• Opiekują się wierzącymi w chwili śmierci (Ewangelia wg św. Łukasza 16,22),
• Pojawiać się w widzeniach i snach (Ks. Daniela 10,13),
• Chronić ludzi (2 Ks. Mojżeszowa 23,20) i
• Pomagać w wypełnianiu Bożych planów.
• Anioły ukazały również ponadnaturalną moc sprawiając, że mężczyźni którzy grozili Lotowi stracili wzrok,
• Są instrumentami Bożego sądu (Apokalipsa 7,1; 8,2),
• Uzdrawiają, np. anioł, poruszający wodę w sadzawce,
• Chwalą Boga, śpiewają?, chóry anielskie (Łukasza 2,13; Psalm 148,1,2; Księga Izajasza 6,3; List do Hebrajczyków 1,6; Apokalipsa 5,8-13),
• Mogą mieć skrzydła,
• Mogą nas odwiedzać (Hebrajczyków 13,2),
• Mogą też zwodzić – Galacjan 1,8 i szatan jako anioł światłości – 2 Koryntian 11,14-15

Czy aniołowie mogą nas odwiedzać?

Jeśli Bóg tak zdecydował, aby je wykorzystać w jego niestandardowych planach wobec nas, tak, oczywiście mogą pojawiać się między nami wypełniając Bożą wolę. O aniołach wspominają 1 Ks. Mojżeszowa oraz Ks. Objawienia i są one też świadkami stworzenia świata (Joba 38,7). Bóg używa swojego niebiańskiego zastępu od początku czasu i nadal będzie ich używał w czasach ostatecznych, zgodnie z Pismem Świętym. Jest całkiem możliwe, że wielu ludzi dzisiaj spotkało lub widziało anioła nie uświadamiając sobie tego.
Jeśli aniołowie są między nami, to dlatego że służą w wypełnianiu Bożego celu. Biblia wspomina o demonach, które wędrują po ziemi tylko po to, aby niszczyć (Ew. Mateusza 12,43-45). Szatan i jego siły demoniczne mogą prawdopodobnie pojawić się fizycznie, podobnie mogą to czynić anioły święte. Celem szatana jest zwiedzenie i śmierć. Szatan „podaje się za anioła światłości” (2 Koryntian 11,14). W księdze Joba również jest opisana historia jak szatan przechadzał się po ziemi.

Aniołowie są pośród nas, jednak nie zawsze je widzimy. Bóg może jednak otworzyć nasze oczy by widzieć świat duchowy jak w historii Elizeusza. jest tu napisane, że jego słudze zostały otworzone oczy, więc prawdopodobnie Elizeusz po prostu widział świat duchowy na codzień. Miał taki dar, by widzieć świat duchowy.

„Kiedy sługa męża Bożego wstał rano i wyszedł, oto wojsko razem z końmi i rydwanami otaczało miasto. Wtedy sługa jego powiedział do niego: «Ach, panie! Jakże postąpimy? Odpowiedział: «Nie lękaj się, bo liczniejsi są ci, co są z nami, aniżeli ci, co są z nimi». Potem Elizeusz modlił się tymi słowami: «Panie! Racz otworzyć oczy jego, aby widział». Pan otworzył oczy sługi, a on zobaczył: oto góra pełna była ognistych rumaków i rydwanów otaczających Elizeusza.
Kiedy [Aramejczycy] schodzili do niego, Elizeusz modlił się do Pana tymi słowami: «Dotknij – proszę – tych ludzi ślepotą!» I dotknął ich Pan ślepotą, według prośby Elizeusza.” – 2 Król 6,15-18

Jest napisane, że aniołowie również usługiwali Jezusowi:

„Wtedy opuścił Go diabeł, a oto aniołowie przystąpili i usługiwali Mu.” – Mat 4,11

Biblia mówi też, że każdy z nas ma swojego anioła od urodzenia:

„Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie.” – Mat 18,10

Własne doświadczenie

Kiedyś miałem czas, gdy prosiłem Boga o to, by dał mi doświadczyć spotkania z aniołami. Tak też się stało po kilku miesiącach w różnych okolicznościach. Pierwszy raz, gdy pracowałem w pewnym starym pałacu na południu Polski. Spaliśmy w pobliskich budynkach i w nocy coś mnie obudziło a wtedy zobaczyłem anioła koloru czerwonego, ognistego przy oknie. Był bardzo poważny i od razu przyszła mi myśl, że musi być on strażnikiem. Miał w jednej ręce coś na kształt miecza a w drugiej ręce trąbę, róg jakby do ostrzegania. Po krótkim czasie znikł a ja wszystko zapisałem.

Drugie moje spotkanie było w kościele. Ten anioł był w postaci starszej kobiety, która po spotkaniu czekała na mnie. Gdy szliśmy razem drogą, którą doskonale znam w kierunku mojego domu pytała o bardzo proste rzeczy, np. co to jest grzech? Gdy skończyłem jej tłumaczyć stwierdziła, że jestem nauczycielem. Zaprzeczyłem, choć faktycznie w tamtym czasie pomagałem w prowadzeniu grupy młodzieżowej i czasami nauczałem o czym na pewno nie wiedziała. W chwilę jak pożegnaliśmy się kobieta znikła a byliśmy na otwartej przestrzeni, bez możliwości ukrycia się.

Mój wniosek jest taki, że gdy modlimy się do Boga i wierzymy, wtedy doświadczamy tego rodzaju rzeczy na pewno o wiele częściej. W modlitwa potrzebna jest również cierpliwość, ponieważ nasz czas nie równa się Bożemu. W Biblii jest opisana historia gdy Daniel modlił się o poznanie przyszłości swojego narodu do Boga. Bóg odpowiedział od razu and dopiero po 21 dniach odwiedził go anioł z odpowiedziom.

„Wtedy rzekł do mnie: Nie bój się, Danielu, gdyż od pierwszego dnia, gdy postanowiłeś zrozumieć i ukorzyć się przed swoim Bogiem, słowa twoje zostały wysłuchane, a ja przyszedłem z powodu twoich słów! Lecz książę anielski królestwa perskiego sprzeciwiał mi się przez dwadzieścia jeden dni, lecz oto Michał, jeden z pierwszych książąt anielskich, przyszedł mi na pomoc, dlatego ja zostawiłem go tam przy księciu anielskim królestwa perskiego, I przyszedłem, aby ci objawić, co ma przyjść na twój lud w dniach ostatecznych, bo widzenie znów dotyczy dni przyszłych.” – Dan 10,12-14

Nie powinniśmy modlić się do aniołów!

Aniołów nie należy wielbić ani czcić (Kolosan 2,18). Są bytami, które wypełniają Bożą wolę i sami o sobie mówią, że są naszymi „współsługami” (Ks. Objawienia 22,9). Modlitwa jest formą wielbienia, należnego jedynie Bogu (Objawienie 19,10). Powinniśmy modlić się wyłącznie do Boga (Jana 14,6).

Bez względu na to, czy rzeczywiście doświadczamy spotkań z aniołami, najważniejsze jest to, że doświadczamy zbawienia poprzez Jezusa Chrystusa. On jest dużo większy aniżeli aniołowie czy jakikolwiek człowiek, i jedynie jemu należy się uwielbienie, cześć i chwała.

„Panie jesteś jedyny. Ty uczyniłeś niebiosa, niebiosa niebios i całe ich wojsko; ziemię i wszystko, co na niej; morza i wszystko, co w nich. Ty ożywiasz to wszystko, a wojsko niebios oddaje Ci pokłon” – Nehemiasza 9,6

Za każdym razem gdy mówimy i modlimy się zgodnie ze Słowem Bożym to aniołowie uaktywniają się i zaczynają działać. One reagują na naszą wiarę odnoszącą się do Bożego słowa.