Tag: Objawienie Jana

Apokalipsa Świętego Jana [Ap], Księga Objawienia, Objawienie Jana [Obj] (gr. Ἀποκάλυψις Ιωάννου) – jedyna prorocza księga Nowego Testamentu, opisująca wizje dotyczące końca istnienia obecnego świata, dzieje wierzących w Jezusa Chrystusa i całej ludzkości oraz Sąd Ostateczny. Apokalipsa zawiera bardzo liczne odwołania do Starego Testamentu.

Tradycyjnie za autora jest uważany Jan Ewangelista (nie jest to całkowicie pewne, eschatologia księgi pod pewnymi względami różni się od eschatologii Ewangelii Jana). Powstanie datuje się na ostatnie lata I wieku lub okres prześladowań chrześcijan w Azji Mniejszej (po roku 68). Część biblistów uważa, że powstawała w dwóch etapach.

W wielu tłumaczeniach Biblii (m.in. katolickiej Biblii Jakuba Wujka oraz w przekładach protestanckich – np. Biblii warszawskiej) tytuł księgi przetłumaczono na Objawienie świętego Jana, jako że greckie słowo apokalypsis w języku polskim oznacza dosłownie objawienie, odsłonięcie.

Samo słowo apokalipsa (gr. Ἀποκάλυψις) oznaczało pierwotnie objawienie. W czasach nowożytnych zaczęto nim również określać opisany w Apokalipsie św. Jana koniec czasów. Na XIX w. datowane są pochodne przymiotniki, np. (ang.) apocalypst (1829), apocalypt (1834), czy apocalyptist (1835)^[3]. W późniejszym okresie apokalipsa stała się również nazwą pospolitą odnoszoną do wszelkich katastroficznych wizji czy wydarzeń.