Być nowym stworzeniem w Chrystusie oznacza duchową przemianę, która nie opiera się na zewnętrznych zmianach, ale na tym, co wydarzyło się w głębi naszego ducha podczas narodzenia na nowo. Nowy człowiek to nie ciało czy dusza. To, co zostało stworzone na nowo to duch – wieczna, niewidzialna część człowieka, która łączy nas z Bogiem. Słowo Boże mówi, że stare przeminęło a Bóg stworzył nas na nowo. To słowo „nowym jest stworzeniem”, dosłownie oznacza stworzony w nowy sposób, jako nowe stworzenie, które wcześniej nie istniało. Tak jakbyśmy narodzili się na nowo i byli zupełnie kimś innym niż wcześniej. Dlatego w chrześcijaństwie często mówimy, że człowiek powinien się dwa razy urodzić, nie tylko z ciała, do życia materialnego, ale i w Duchowy sposób, do duchowego życia!
„Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe” – 2 Kor 5,17
W momencie nowo narodzenia rodzimy się ponownie, nie z ciała, ale z Ducha!
W ewangelii Jana mamy dokładny opis tego w jaki sposób sam Jezus mówił na temat tego wydarzenia i tym jak ważne ono jest dla nas. To od niego zależy, czy będziemy w ogóle w stanie ujrzeć Boże Królestwo i wejść do niego, by doświadczyć zbawienia! W chrześcijaństwie jest to najważniejsze wydarzenie w życiu wierzącej osoby. Nie ma nic ważniejszego, ponieważ jeśli ktoś nie narodził się na nowo nie może nic zrozumieć i dostrzec w sposób duchowy.
Nawet w świecie naturalnym nie dostrzegamy wszystkiego, nie widzimy bakterii, prądu, czy fal radiowych. Tak samo nie dostrzegamy duchowego świata i duchowej aktywności aniołów czy demonów. Jednak to, że ich nie widzimy, nie oznacza, że ich nie ma!
„A był człowiek z faryzeuszów imieniem Nikodem, dostojnik żydowski. Ten przyszedł do Jezusa w nocy i rzekł mu: Mistrzu! Wiemy, że przyszedłeś od Boga jako nauczyciel; nikt bowiem takich cudów czynić by nie mógł, jakie Ty czynisz, jeśliby Bóg z nim nie był. Odpowiadając Jezus, rzekł mu: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego. Rzekł mu Nikodem: Jakże się może człowiek narodzić, gdy jest stary? Czyż może powtórnie wejść do łona matki swojej i urodzić się? Odpowiedział Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego. Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, duchem jest. Nie dziw się, że ci powiedziałem: Musicie się na nowo narodzić. Wiatr wieje, dokąd chce, i szum jego słyszysz, ale nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd idzie; tak jest z każdym, kto się narodził z Ducha.” – Jan 3,1-8
Czasem mamy inne oczekiwania od Boga. Podobnie Żydzi, gdy wyczekiwali przyjścia Mesjasza na ziemię, byli przekonani, że pojawi się on w ciele i zaprowadzi ład i porządek na ziemi, nad ziemskimi królestwami. Myśleli, że pokona wrogie wojska Rzymu i wywyższy Izrael ponad wszystkie narody. Nic bardziej mylnego! Jezus przyniósł rewolucję, która ma miejsce w naszym wnętrzu i nie możemy się z tym rozminąć!
Bóg również funkcjonuje w trzech osobach, jako Bóg ojciec, Syn – Jezus Chrystus i Duch Święty. Podobnie też funkcjonowała świątynia Mojżeszowa i jej późniejsze wersje. Składała się ona również z trzech części: Dziedzińca zewnętrznego, gdzie kapłani posługiwali ludziom, miejsca świętego, gdzie znajdował się świecznik, symbolizujący kościół i miejsca najświętszego, gdzie przebywała Arka Przymierza, Boża chwała i Jego obecność. Po śmierci Jezusa zasłona oddzielająca miejsce najświętsze od świętego została rozdarta! Mamy dzisiaj dostęp do miejsca najświętszego! Dzisiaj to nasze ciała są świątynią dla Ducha Świętego, samego Boga! Bóg przebywa w nas.
„Tego Kościoła sługą zostałem zgodnie z postanowieniem Boga, powziętym co do mnie ze względu na was, abym w pełni rozgłosił Słowo Boże, Tajemnicę, zakrytą od wieków i od pokoleń, a teraz objawioną świętym jego. Im to chciał Bóg dać poznać, jak wielkie jest między poganami bogactwo chwały tej tajemnicy, którą jest Chrystus w was, nadzieja chwały.” – Kol 1,25-27
Trzy części człowieka: duch, dusza, ciało
Bóg stworzył nas na swój obraz jako istoty duchowe:
- Duch – narodzony na nowo, połączony z Duchem Świętym.
- Dusza – umysł, emocje, wola; w procesie przemiany.
- Ciało – zewnętrzna powłoka; podległa słabościom.
„A sam Bóg pokoju niechaj was w zupełności poświęci, a cały duch wasz i dusza, i ciało niech będą zachowane bez nagany na przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa.” – 1 Tes 5,23
Żyjemy w czasie, gdy świat i psychologia dostrzegają jedynie ciało i duszę. Tymczasem Biblia naucza, że to duch ożywia i niesie prawdziwe życie. Kolejność na powyższym obrazku nie jest przypadkowa, bowiem na drodze do zamanifestowania się wszystkiego, co Bóg ma dla nas stoi dusza, poprzez którą Boża moc może wlewać się do naszego życia fizycznego (ciała) i dalej na zewnątrz. To dlatego ludzie, podczas takich duchowych narodzin i napełnienia duchowego często doświadczają tzw. modlitwy innymi językami, prorokowania czy innych duchowych manifestacji, które często potwierdzają moment duchowych narodzin. Podobnie jak przy narodzeniu fizycznego dziecka, słyszymy jego płacz.
„Duch ożywia, ciało nic nie pomaga. Słowa, które powiedziałem do was, są duchem i życiem.” – Jan 6,63
Narodzenie na nowo – co się wydarzyło?
W momencie, gdy przyjmujemy Jezusa, nasz duch zostaje wzbudzony do życia, stworzony na nowo i połączony Bożym Duchem Świętym.
„A myśmy otrzymali nie ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, abyśmy wiedzieli, czym nas Bóg łaskawie obdarzył. Głosimy to nie w uczonych słowach ludzkiej mądrości, lecz w słowach, których naucza Duch, przykładając do duchowych rzeczy duchową miarę. Ale człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać. Człowiek zaś duchowy rozsądza wszystko, sam zaś nie podlega niczyjemu osądowi.„ – 1 Kor 2,12-15
Od momentu tego połączenia Jego życie zaczyna płynąć do nas i doświadczamy przemiany na tyle na ile na to pozwala nasza dusza, czyli nasze myśli, uczucia i wola. Bóg jest duchem, dlatego nie jesteśmy w stanie się z nim połączyć w żaden inny sposób jak tylko duchowy.
„Bóg jest Duchem” – Jan 4,24
W czasie tych nowych narodzin łączymy się z Bogiem i stajemy się z Nim jednym duchem! To duchowe połączenie jest kluczowe, do właściwego wzrostu i rozwoju wierzącej osoby. Wszyscy muszą tego doświadczyć jeśli chcą zobaczyć Boże Królestwo i wejść do Niego. Jego Królestwo jest duchowe, niewidzialne dla naszego wzroku cielesnego.
„Kto zaś łączy się z Panem, jest z nim jednym duchem.” – 1 Kor 6,17
Tożsamość duchowa
Nie powinnismy już dłużej opierać się na naszych uczuciach, ale na tym, kim jesteśmy w duchu. W duchu jesteśmy usprawiedliwieni, święci, uzdrowieni, zbawieni. Jesteśmy obywatelami nieba, nosimy w sobie moc, która wzbudziła Jezusa z martwych (Ef 1,19). Potrzebujemy odnawiać umysł, by nasza dusza współgrała z Duchem. Potrzebujemy iść za tym, co mówi Słowo Boże a nie nasze uczucie, myśli i emocje
„Dlatego już odtąd nikogo nie znamy według ciała…” – 2 Kor 5,16
Nie jesteś tym, co czujesz ani co myślisz, ale tym, kim jesteś w duchu: sprawiedliwy, święty, uzdrowiony, zbawiony.
„Bóg jest duchem, a ci, którzy go uwielbiają, winni go uwielbiać w duchu i w prawdzie.” – Jan 4,24
Potrzebujemy Go uwielbiać w Duchu i Prawdzie (Słowo Boże)! Jedyną możliwością połączenia z Bogiem jest przez Ducha a nie przez ciało czy duszę. Nie ważne, co czujesz w swoim ciele i co myślisz. Ważne jest co Biblia mówi o tobie.
- Jesteś usprawiedliwiony
- Jesteś święty
- Jesteś uzdrowiony w ciele i duszy
- Jesteś zbawiony
Wiele osób nie wie, kim jest w Duchu. Potrzebujemy ZMIENIĆ SWOJĄ TOŻSAMOŚĆ, by mówić nie o tym, kim jesteśmy w ciele, ale o tym kim jesteśmy w Duchu! Działać w oparciu o to, kim jestem w Duchu a nie kim jestem w ciele!
W ciele mamy wiele różnego rodzaju przeszkód, problemów, kompleksów… W Duchu jesteśmy nowym stworzeniem, odważnym, mającym autorytet i doskonałość. Wielu chrześcijan ma wspaniałe świadectwa tego, jak Bóg zmieniał ich tożsamość, jak przemienił ich życie. Oto właśnie chodzi, by wydawać Boże owoce i żyć przemienionym życiem.
Gdy Jezus umarł i Duch Boży nie był jeszcze wylany na ziemię Apostoł Piotr poszedł łowić ryby, nic się w nim nie zmieniło, chciał wrócić do swojego starego życia. Jednak po napełnieniu Duchem w dzień pięćdziesiątnicy poszedł w Bożej mocy do służby i dokonywał wielkich cudów i znaków gdziekolwiek się znalazł.
Owoc Ducha kontra owoce ciała
Twój duch był martwy a teraz, dzięki Bogu ożył i został połączony z Duchem Świętym od Boga! Teraz Duch przynosi życie poprzez ciebie! Kiedyś twój Duch był martwy, oddzielony od Boga, spełniający uczynki i wolę diabła.
„I wy umarliście przez upadki i grzechy wasze, W których niegdyś chodziliście według modły tego świata, naśladując władcę, który rządzi w powietrzu, ducha, który teraz działa w synach opornych. Wśród nich i my wszyscy żyliśmy niegdyś w pożądliwościach ciała naszego, ulegając woli ciała i zmysłów, i byliśmy z natury dziećmi gniewu, jak i inni; Ale Bóg, który jest bogaty w miłosierdzie, dla wielkiej miłości swojej, którą nas umiłował, I nas, którzy umarliśmy przez upadki, ożywił wraz z Chrystusem – łaską zbawieni jesteście – I wraz z nim wzbudził, i wraz z nim posadził w okręgach niebieskich w Chrystusie Jezusie” – Ef 2,1-6
Choć ciało i dusza mogą nadal ulegać wpływowi świata, duch pozostaje Święty, czysty i niezmieniony przed Bogiem. Duch i ciało są sobie przeciwstawne, dlatego musimy wybierać życie w Duchu, a nie w oparciu o zmysły (Gal 5).
„Owocem zaś Ducha są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, wstrzemięźliwość. Przeciwko takim nie ma zakonu.” – Gal 5,22-23
Owocem Ducha jest miłość, radość, pokój, cierpliwość i wiele innych (Gal 5,22-23). Te owoce są obecne w naszym duchu zawsze, ale by mogły przejawiać się w codziennym życiu, dusza musi współpracować z Duchem. Jeśli to się nie stanie będziemy ludźmi cielesnymi. Biblia w przekładzie greckim ma dwa określenia na ciało, jedno związane z tym fizycznym a drugie odnoszące się do jego natury.
Cielesna natura = gr. Sarks – to cielesny człowiek, który nie działa w oparciu o Ducha a o zmysły: Smak, węch, dotyk, słuch, wzrok.
Często zamiast w Duchu poruszamy się w ciele, opierając się 5 zmysłach. Gdy jesteśmy cieleśni, nie jesteśmy w stanie funkcjonować w Duchu. Paweł to dostrzegał i rozpoznawał po owocach.
Jak owoce na drzewie pokazują, jakie to drzewo, tak owoce Ducha pokazują, kim jesteś w Chrystusie.
„I ja, bracia, nie mogłem mówić do was jako do duchowych, lecz jako do cielesnych, jako do niemowląt w Chrystusie. Poiłem was mlekiem, nie stałym pokarmem, bo jeszcze go przyjąć nie mogliście, a i teraz jeszcze nie możecie, Jeszcze bowiem cieleśni jesteście. Bo skoro między wami jest zazdrość i kłótnia, to czyż cieleśni nie jesteście i czy na sposób ludzki nie postępujecie?” – 1 Kor 3,1-3
Duch i ciało są sobie przeciwne więc, albo poruszamy się w ciele, albo w Duchu (Gal 5). Nie ma innej opcji.
„Gdyż ciało pożąda przeciwko Duchowi, a Duch przeciwko ciału, a te są sobie przeciwne, abyście nie czynili tego, co chcecie.” – Gal 5,17
Chodzenie w Duchu
Nie polega na ludzkim wysiłku, ale na zaufaniu temu, co mówi Słowo Boże. Gdy patrzymy na siebie oczami wiary, widzimy, kim jesteśmy w Chrystusie – sprawiedliwi, święci i kochani przez Boga. W Duchu jesteśmy podobni do Jezusa, pełni wiary, mocy, namaszczenia, mądrości i wiedzy…
Nasza dusza jest ZAWOREM otwierającym Boży przepływ!
Gdy nasza dusza jest pod wpływem ciała – wtedy stajemy się cieleśni. Gdy nasza dusza jest pod wpływem Bożego Ducha – wtedy stajemy się duchowi, chodzimy w Duchu! Ludzie myślą, że musisz się dobrze zachowywać, przestać kłamać i klnąć. Nie robić tego czy tamtego…
Chodzenie w Duchu to chodzenie w tym, kim jesteś w Chrystusie. Chodzenie w Duchu i Prawdzie Słowa Bożego.
Czy patrzysz na siebie, że jesteś sprawiedliwy, czysty, święty? Jeśli takim siebie zobaczysz przestaniesz żyć w grzechu i zmagać się ze swoimi problemami. Na co patrzysz? Na ziemię jak kurczak czy w niebo jak orzeł?
Z chwilą, kiedy stajesz się nową osobą twoje życie się zmienia i zaczynasz żyć w Bożych standardach. Bóg nie patrzy na ciebie przez twoje uczynki i myśli, ale przez ofiarę Jezusa!
Abraham kłamał i oszukał króla Abimelecha że Sara to jego siostra. Abimelech wyszedł w tej historii na bardziej świętego i sprawiedliwego niż Abraham. Bóg jednak przyszedł do tego króla w nocy i powiedział, że umrze jeśli nie odprawi Sary do Abrahama… Bóg patrzał na przymierze, jakie Abraham z nim miał. Bóg również dzisiaj patrzy na nasze przymierze, które mamy z Jezusem i na naszego świętego i sprawiedliwego Ducha.
Nasze ciało jest w fazie zmiany, przy zmartwychwstaniu otrzymamy odnowione ciała, jednak póki co są one dla nas przeszkodą. Nasza dusza również jest w fazie przemiany.
Celnik, z przypowieści Jezusa wszedł do świątyni i powiedział „Bądź miłościw mnie grzesznemu”. On nie był na zewnątrz sprawiedliwą osobą, wszyscy widzieli jego nadużycia. Jednak miał on ufność w Bogu, polegał na Bożej sprawiedliwości. Z kolei Faryzeusz w tej historii próbował udowodnić Bogu swoją sprawiedliwość na jaką sobie sam zasłużył. On nie kradł, nie pił, nie robił złych rzeczy, oddawał dziesięcinę nawet z mięty i kopru… Polegał na własnej sprawiedliwości, własnych zasługach i dokonaniach a Bóg nie był mu do niczego potrzebny. Jednak to celnik pomimo swojej grzeszności został w tej historii usprawiedliwiony!
Nie ma znaczenia co ty zrobiłeś, ale komu zaufałeś, czy twoja ufność jest w Bogu i ofierze Jezusa Chrystusa na krzyżu czy nie. Choć potrzebujesz również, by twoja świętość zamanifestowała się również na zewnątrz. Jednak nawet jeśli zgrzeszysz On będzie patrzył na ciebie według tego kim jesteś w Duchu a nie ciele.
Gdy my patrzymy na dzieci nie widzimy tylko ich upadków i błędów, ale na to kim będą w przyszłości. Widzimy całość ich drogi i wzrostu, potrzebujemy również patrzeć szerzej na życie ludzi. Twój Duch będzie utrzymywał sprawiedliwość i świętość.
Patrzymy na siebie i widzimy wszystkie niedoskonałości i myślimy, że Bóg nas już nie kocha i odwrócił się od nas. Czy ktoś jest w stanie powiedzieć, że w ciele jest taki sam jak Jezus? Nikt! W Duchu jednak jesteśmy tacy!
Nawet w grzechu Bóg patrzy na twojego ducha
Chrześcijanin, który upada, nie traci zbawienia. Grzech dotyka ciała i duszy, może przynieść chorobę czy zniechęcenie, ale duch pozostaje zbawiony i zapieczętowany (1 Kor 5,5). Jezus uzyskał dla nas wieczne odkupienie (Hbr 9,12), a zbawienie nie zależy od uczynków, ale od przymierza z Chrystusem.
„W nim i wy, którzy usłyszeliście słowo prawdy, ewangelię zbawienia waszego, i uwierzyliście w niego, zostaliście zapieczętowani obiecanym Duchem Świętym.” – Ef 1,13
Nasz Duch, to nowe życie w nas jest zapieczętowane i chronione przez Ducha Świętego (Ef 1,13). Jaki grzech jest w stanie odłaczyć nas od Chrystusa? Apostoł Paweł przytacza historię człowieka w społeczności Korynckiej, który żył z żoną swojego ojca. Jest to wystarczający grzech, by iść do piekła, jednak Paweł mówi, że jego Duch będzie zbawiony.
„Oddajcie takiego szatanowi na zatracenie ciała, aby duch był zbawiony w dzień Pański.” – 1 Kor 5,5
Jezus zdobył dla nas wieczne odkupienie! Zmazał nasze grzechy przeszłe, teraźniejsze i przyszłe.
„Nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną krew wszedł raz na zawsze do miejsca najświętszego, zdobywszy wieczne odkupienie.” – Hebr 9,12
Sąd przed białym tronem Chrystusa
Każdy człowiek stanie kiedyś przed Chrystusem. Dla wierzących nie będzie to sąd ku potępieniu, lecz ku otrzymaniu stosownej nagrody.
„My wszyscy bowiem musimy stanąć przed sądem Chrystusowym, aby każdy odebrał zapłatę za to, co uczynił w ciele, dobre czy złe” (2 Kor 5,10).
„A jeśli ktoś zbuduje na tym fundamencie ze złota, srebra, drogich kamieni, drzewa, siana, słomy, dzieło każdego wyjdzie na jaw; okaże je bowiem dzień, ponieważ w ogniu się objawi, a jakie jest dzieło każdego, ogień wypróbuje. Jeśli czyjeś dzieło zbudowane na tym fundamencie się ostoi, ten zapłatę odbierze; jeśli czyjeś dzieło spłonie, poniesie szkodę, lecz sam będzie zbawiony, tak jednak, jak przez ogień.” (1 Kor 3,12-15)
„Nie ma teraz żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie” (Rz 8,1).
Oznacza to, że nie stracimy zbawienia z powodu naszych upadków, lecz możemy otrzymać mniejszą nagrodę. Nagroda będzie zależeć od naszej wierności i działania w Duchu Świętym.
Kiedy chrześcijanin grzeszy, grzech wchodzi do twojego ciała i duszy i tam może się zamanifestować w formie np. choroby, depresji, zniechęcenia. Jednak twój Duch jest zapieczętowany i niezmieniony przed Bogiem.
Religia uczy, że za każdym razem kiedy grzeszysz tracisz wszystko. Kościół zielonoświątkowy wierzy, że za każdym razem, kiedy grzeszysz, jesteś na drodze do piekła. Nie jesteś już narodzony na nowo, jesteś odstępcą. Religia mówi, że gdybyś umarł z niewyznanym grzechem to trafisz do piekła, nawet, gdy służyłeś Bogu 70 lat.
Eliasz zawiódł, jednak Bóg pochwycił go do Nieba! Grzech to nie tylko to, co robimy źle, ale też to, czego nie robimy a powinniśmy:
„Kto umie czynić dobrze a nie czyni, grzeszy” – Jak 4,17
Wszyscy grzeszą i nie ma nikogo sprawiedliwego samego z siebie! Chrystus jako arcykapłan umarł, stał się ofiarą za nas RAZ, na wieki nas odkupił! Mamy wieczne odkupienie za nasze grzechy przeszłe, teraźniejsze i przyszłe!
Wielu ludzi myśli, że dopóki nie wyzna swoich grzechów i nie odwróci od nich to Bóg nie może mieć z nimi relacji bo są odstępcami i Bóg ich nie użyje w żadnym miejscu. Jeśli tak, to nikt z nas nie byłby używany, bo nikt nie jest doskonały! Nasze sumienie wtedy nieustannie nas potępia i pokazuje, że jesteśmy niegodni. Tak żyje większość religijnych ludzi!
Bóg przebaczył tobie wszystkie grzechy i zdobył dla ciebie wieczne odkupienie!
Twoja świętość jest darem, nie nagrodą
Nie zdobywasz jej przez postępowanie, ale przez narodzenie na nowo (Ef 4,22-24). Nie daj się zwieść religijnemu myśleniu, że musisz zasłużyć na Bożą akceptację. Już jesteś zaakceptowany i kochany!
Odnowienie umysłu – klucz do zwycięstwa
To proces, w którym nasza dusza uczy się reagować na rzeczywistość duchową, a nie cielesną. Codzienne wypełnianie się Słowem Bożym prowadzi do przemiany. Apostoł Paweł zachęca nas do przemiany, poddania się procesowi uświęcenia poprzez wpływ Bożego Ducha na nasze życie. Potrzebujemy przemienić nasz umysł, by przyjmował Bożą prawdę na nasz temat. To jest proces na który to my musimy wyrazić zgodę. Odnowiony umysł to zawór między duchem a ciałem.
„Nie upodabniajcie się do tego świata, ale się przemieńcie przez odnowienie umysłu, abyście umieli rozróżnić, co jest wolą Bożą: co jest dobre, przyjemne i doskonałe.” – Rzym 12,2
Tak, jak kran reguluje przepływ wody z rury do zlewu, tak umysł reguluje to, co Duch przekazuje do ciebie.
Kluczem chrześcijańskiego życia jest doprowadzenie do zgody pomiędzy Duchem a naszą duszą a wtedy Boże życie przepłynie do naszego ciała. Bóg nie widzi mnie w ciele i duszy! On widzi mnie w Duchu, gdzie jestem sprawiedliwy, święty, czysty.
Nawet, kiedy zgrzeszę wciąż jestem sprawiedliwy, święty, czysty w swoim Duchu. Dlatego mogę przychodzić do Boga nawet, gdy coś nabroiłem. Mogę przychodzić przed tron Boży i otrzymać miłosierdzie i łaskę.
Bóg jednak i Duch Święty będą zawsze prowadzić nas w kierunku przemiany i uświęcać nasze życie. Potrzebujemy współpracować z Nim w tym procesie.
„Zewleczcie z siebie starego człowieka wraz z jego poprzednim postępowaniem, którego gubią zwodnicze pożądliwości, i odnówcie się w duchu umysłu waszego, i obleczcie się w nowego człowieka, który jest stworzony według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy.” – Ef 4,22-24
Podsumowanie
„Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe.” (2 Kor 5,17)
Całe Starotestamentowe Prawo było dane, by człowiek próbował panować nad swoim ciałem. Prawo było dane by skupić twoją uwagę na twojej cielesności, grzechu i na twoich porażkach.
Ono miało na celu pokazać, że NIKT nie jesteś w stanie się uwolnić sam z siebie od grzechu. Miało nam uświadomić, że bez Boga nie damy rady, bez polegania na Nim! Jednak uczeni w piśmie i faryzeusze nauczali odwrotnie, że damy radę, przez dyscyplinę, słuchanie Boga, rytuały… To doprowadziło do powierzchownej zmiany, obłudy, bo skoro nie można się zmienić, to trzeba było zakrywać to, co złe a odkrywać to, co dobre.
Prawda jest taka, że przed „krzyżem” nie mieliśmy szans na zmianę i Bóg chciał nam to uświadomić. Umysł nastawiony na prawo, patrzy przez zasłonę prawa i będzie widział jedynie swoje porażki i złe rzeczy, które będą go potępiać. Umysł nastawiony na zmianę w Chrystusie i nowego człowieka opartego na Duchu Świętym będzie chodził w owocach Ducha. Jeśli przyjmiesz to, kim jesteś w Chrystusie przez Ducha Św. wtedy zobaczysz odkupienie, doskonałość, świętość i zwycięstwo.
- Twój duch jest doskonały i zapieczętowany.
- Ciało i dusza są w procesie uświęcenia.
- Żyj w świadomości tego, kim jesteś w Chrystusie.
- Twoim zadaniem jest odnowienie umysłu i życie w świadomości tego, kim jesteś w Chrystusie.
- Nie bój się potępienia. Jeśli narodziłeś się na nowo, jesteś zbawiony na wieki przez dzieło Jezusa!
Żyj jako nowy człowiek – chodź w Duchu, nie w ciele!
Oglądaj cały odcinek na youtube lub na podcast’ach.
